Радуга - Юрий Визбор

— Смотри-ка, моя дорогая, к нам радуга в гости!

Какие законы Ньютона — лучей преломленье!

— Ах, глупенький, радуга — это ведь временный мостик

От неба до поля, от вечности и до мгновенья.

— Смотри-ка, моя дорогая, вот веточка мая!

— Ах, глупенький, это привет от далеких созвездий.

— Какая ж ты умная, право, моя дорогая…

— Конечно, мой милый, ведь в небо смотреть интересней.

То листья, то вести, то снег, то весна,

То блестки надежд на цветных парашютах.

Разломанным яблоком всходит луна,

По сходням на берег стекают минуты,

Как капли времен без границ и без дна…

— Но хлеб-то, моя дорогая, рождается в поле!

Смотри-ка, засеяно поле пшеницей озимой.

— А небо засеяно звездами, глупенький Коля…

Ах, что-то сегодня с тобою мы несовместимы.

— Ну как же на небе нам жить без крылечка и хлеба?

Пристроимся где-нибудь здесь в ожидании чуда.

— Согласна, но будем поглядывать в синее небо,

Поскольку уж если придут чудеса, то оттуда.

То листья, то вести, то снег, то весна,

То блестки надежд на цветных парашютах.

Разломанным яблоком всходит луна,

По сходням на берег стекают минуты,

Как капли времен без границ и без дна…

Октябрь — 31 октября 1983

Пахра

- Kijk, mijn liefste, er komt een regenboog bij ons!

Wat zijn de wetten van Newton - breking van stralen!

- Oh, gek, een regenboog is een tijdelijke brug

Van de lucht naar het veld, van de eeuwigheid tot het moment.

"Kijk, mijn liefste, hier is een tak van mei!"

- Oh, gek, dit zijn de groeten van verre sterrenbeelden.

- Hoe slim ben je eigenlijk, mijn liefste...

“Natuurlijk, mijn liefste, het is interessanter om naar de lucht te kijken.

Nu bladeren, dan nieuws, dan sneeuw, dan lente,

Dat zijn sprankjes hoop op gekleurde parachutes.

De maan komt op als een gebroken appel,

Minuten stromen door de loopplank naar de kust,

Als druppels tijd zonder grenzen en zonder bodem...

"Maar brood, mijn liefste, wordt in het veld geboren!"

Kijk, het veld is bezaaid met wintertarwe.

- En de lucht is bezaaid met sterren, stomme Kolya ...

Ah, iets vandaag zijn we onverenigbaar met jou.

- Nou, hoe kunnen we in de hemel leven zonder veranda en brood?

Laten we ons hier ergens vestigen in afwachting van een wonder.

- Ik ben het ermee eens, maar we zullen naar de blauwe lucht kijken,

Want als er wonderen komen, dan van daaruit.

Nu bladeren, dan nieuws, dan sneeuw, dan lente,

Dat zijn sprankjes hoop op gekleurde parachutes.

De maan komt op als een gebroken appel,

Minuten stromen door de loopplank naar de kust,

Als druppels tijd zonder grenzen en zonder bodem...

Oktober - 31 oktober 1983

Pakhra