Последний день зимы - Юрий Визбор

Последний день зимы нам выдан для сомненья:

Уж так ли хороша грядущая весна?

Уж так ли ни к чему теней переплетенья

На мартовских снегах писали письмена?

А что же до меня, не верю я ни зною,

Ни вареву листвы, ни краскам дорогим.

Художница моя рисует белизною,

А чистый белый цвет — он чище всех других.

Последний день зимы, невысохший проселок.

Ведут зиму на казнь, на теплый эшафот.

Не уподобься им, бессмысленно веселым,

Будь тихим мудрецом, все зная наперед.

Останься сам собой, не путай труд и тщенье,

Бенгальские огни и солнца торжество.

Из общей суеты, из шумного веселья

Не сотвори себе кумира своего.

De laatste dag van de winter is ons gegeven voor twijfel:

Is de komende lente zo goed?

Is het echt nutteloos om schaduwen te verweven?

Schreven ze brieven op de maartse sneeuw?

En wat mij betreft, ik geloof noch weet,

Geen bladbrouwsel, geen dure verf.

Mijn kunstenaar schildert met witheid,

En puur witte kleur is zuiverder dan alle andere.

De laatste dag van de winter, een droge onverharde weg.

Ze leiden de winter naar de executie, naar een warm schavot.

Wees niet zoals zij, zinloos opgewekt,

Wees een stille wijze die alles van tevoren weet.

Blijf jezelf, verwar arbeid en ijdelheid niet,

Bengaalse lichten en zonnen zijn een feest.

Van de algemene ophef, van het luidruchtige plezier

Maak niet je eigen idool.