Передо мною горы и река - Юрий Визбор

Передо мною горы и река.

Никак к разлуке я не привыкаю,

Я молча, как вершина, протыкаю

Всех этих дней сплошные облака.

Ты проживаешь сумрачно во мне,

Как тайное предчувствие бессмертья.

Хоть годы нам отпущены по смете —

Огонь звезды горит в любом огне.

Мой друг!

Я не могу тебя забыть!

Господь соединил хребты и воды,

Пустынь и льдов различные природы,

Вершины гор соединил с восходом,

И нас с тобой, мой друг, соединил,

И нас с тобой, мой друг, соединил.

Когда луна взойдет, свеча ночей,

Мне кажется, что ты идешь к палатке,

Я понимаю: ложь бывает сладкой,

Но засыпаю с ложью на плече.

Мне снится платье старое твое,

Которое люблю я больше новых,

Ах!

Дело не во снах и не в обновах,

А в том, что без тебя мне не житье.

Мой друг!

Я не могу тебя забыть!

Господь соединил хребты и воды,

Пустынь и льдов различные природы,

Вершины гор соединил с восходом,

И нас с тобой, мой друг, соединил,

И нас с тобой, мой друг, соединил.

Отвесы гор, теченье белых рек

Заставят где-нибудь остановиться,

Я знаю — будет за меня молиться

Один и очень добрый человек.

Огней аэродромная строка

Закончит многоточьем это лето,

И в море домодедовского света

Впадет разлука, будто бы река.

Voor mij zijn bergen en een rivier.

Ik raak niet gewend aan scheiding

Stil, als een hoogtepunt, doorboor ik

Al die dagen stevige wolken.

Je leeft somber in mij,

Als een geheim voorgevoel van onsterfelijkheid.

Hoewel de jaren ons worden toegewezen volgens de schatting -

Het vuur van een ster brandt in elk vuur.

Mijn vriend!

Ik kan je niet vergeten!

De Heer voegde zich bij de bergkammen en de wateren,

Woestijnen en ijs van verschillende aard,

Hij verbond de toppen van de bergen met de zonsopgang,

En jij en ik, mijn vriend, verbonden,

En jij en ik, mijn vriend, verbonden.

Als de maan opkomt, de kaars van de nachten,

Het lijkt me dat je naar de tent gaat,

Ik begrijp het: leugens kunnen lief zijn,

Maar ik val in slaap met een leugen op mijn schouder.

Ik droom van je oude jurk

Waar ik meer van hou dan van nieuwe,

Oh!

Het gaat niet om dromen en updates,

En dat ik zonder jou niet kan leven.

Mijn vriend!

Ik kan je niet vergeten!

De Heer voegde zich bij de bergkammen en de wateren,

Woestijnen en ijs van verschillende aard,

Hij verbond de toppen van de bergen met de zonsopgang,

En jij en ik, mijn vriend, verbonden,

En jij en ik, mijn vriend, verbonden.

Schietbergen, de stroom van witte rivieren

Zal je ergens stoppen?

Ik weet het - zal voor me bidden

Een en een heel aardig persoon.

Lijnverlichting vliegveld

Deze zomer zal eindigen met een ellips,

En in de zee van Domodedovo licht

Afscheiding zal stromen als een rivier.