Переделкинский вальс - Юрий Визбор

В это утро шел снег.

Этой осенью шел он однажды,

Но — расстаял… теперь

Электрички несутся в снегу.

Этой ночью был сон,

Сон по-моему вещий и важный.

Мы уходим гулять,

Этот сон вспомнить я не могу.

А кто-то кружит, кружит над нами

И требует посадки,

Но ему-то помогут,

А нам-то как быть?

Что забыть, что любить?

В даль какую бежать без оглядки

Меж сугробов сомнений

По льдистой тропинке любви?

Переделкино спит

После скучных субботних веселий,

И не знает еще,

Что настала уж зимняя жизнь.

Мы неспешно идем,

Мы справляем любви новоселье,

И нетоптаный снег

Удивительно кстати лежит.

А кто-то кружит, кружит над нами

И требует посадки,

Но ему-то помогут,

А нам-то как быть?

Что забыть, что любить?

В даль какую бежать без оглядки

Меж сугробов сомнений

По льдистой тропинке любви?

Ах какая зима

Опустилась в то утро на плечи

Золотым куполам,

Под которыми свет мы нашли.

И не гаснет огонь,

И возносятся сосны, как свечи,

И Борис Леонидыч

Как будто бы рядом стоит.

А кто-то кружит, кружит над нами

И требует посадки,

Но ему-то помогут,

А нам-то как быть?

Что забыть, что любить?

В даль какую бежать без оглядки

Меж сугробов сомнений

По льдистой тропинке любви?

Het sneeuwde vanmorgen.

Deze herfst liep hij een keer,

Maar - gesmolten ... nu

Elektrische treinen razen door de sneeuw.

Die nacht was een droom

Slaap is naar mijn mening profetisch en belangrijk.

We gaan een stukje lopen

Ik kan me deze droom niet herinneren.

En iemand cirkelt, cirkelt boven ons

En vereist landing

Maar ze zullen hem helpen

En hoe moeten we zijn?

Wat te vergeten, wat te houden?

Welke afstand moet ik rennen zonder achterom te kijken

Tussen de driften van twijfel

Op het ijzige pad van de liefde?

Peredelkino slaapt

Na saaie zaterdagpret,

En hij weet het nog niet

Dat het winterleven is gekomen.

We lopen langzaam

We vieren de housewarming van de liefde,

En onbetreden sneeuw

Verrassend trouwens leugens.

En iemand cirkelt, cirkelt boven ons

En vereist landing

Maar ze zullen hem helpen

En hoe moeten we zijn?

Wat te vergeten, wat te houden?

Welke afstand moet ik rennen zonder achterom te kijken

Tussen de driften van twijfel

Op het ijzige pad van de liefde?

Oh wat een winter

Ik zonk op mijn schouders die ochtend

gouden koepels,

Waaronder we licht vonden.

En het vuur gaat niet uit

En de dennen rijzen op als kaarsen,

En Boris Leonidich

Alsof je dichtbij staat.

En iemand cirkelt, cirkelt boven ons

En vereist landing

Maar ze zullen hem helpen

En hoe moeten we zijn?

Wat te vergeten, wat te houden?

Welke afstand moet ik rennen zonder achterom te kijken

Tussen de driften van twijfel

Op het ijzige pad van de liefde?