Осколок луны - Юрий Визбор

Осколок луны над антеннами колок

И вновь виражом начинается жизнь,

Ты в сердце свое этот лунный осколок,

Как знак рубежа, навсегда положи.

Ведь дело мужчин, пересилив тревогу,

Надежно держать чуть дрожащий штурвал

И молча глядеть на ночную дорогу,

Чтоб компас души верный путь указал,

Верный путь указал…

Нас грохот турбин постоянно находит,

Чужих городов нам мелькают огни,

От прошлых времен мы, конечно, уходим,

И все ж уходя, дорогой, оглянись.

Ведь дело мужчин, пересилив тревогу,

Надежно держать чуть дрожащий штурвал

И молча глядеть на ночную дорогу,

Чтоб компас души верный путь указал,

Верный путь указал…

И в час неудач так неловки движенья,

И кажется вдруг, что уж все решено,

Что жизнь состоит из одних поражений,

А наши победы забыты давно.

Ведь дело мужчин, пересилив тревогу,

Надежно держать чуть дрожащий штурвал

И молча глядеть на ночную дорогу,

Чтоб компас души верный путь указал,

Верный путь указал…

Вот скрылась луна, как ночная бегунья,

Сквозь тучи видны лишь ее миражи,

Но дело все в том, что придет полнолунье

И полная радость, и полная жизнь.

Ведь дело мужчин, пересилив тревогу,

Надежно держать чуть дрожащий штурвал

И молча глядеть на ночную дорогу,

Чтоб компас души верный путь указал,

Верный путь указал…

Een fragment van de maan over de antennes van de haringen

En het leven begint opnieuw met een wending,

Je bent in je hart dit maanfragment,

Als een teken van de grens, leg het voor altijd neer.

Immers, de zaak van mannen, het overwinnen van angst,

Houd een licht trillend stuur stevig vast

En stil naar de nachtweg kijken,

Zodat het kompas van de ziel de juiste weg wijst,

De juiste weg gewezen...

Het gebrul van turbines vindt ons voortdurend,

Lichten van buitenlandse steden flitsen voor ons,

Natuurlijk verlaten we het verleden,

En toch, als je weggaat, lieverd, kijk terug.

Immers, de zaak van mannen, het overwinnen van angst,

Houd een licht trillend stuur stevig vast

En stil naar de nachtweg kijken,

Zodat het kompas van de ziel de juiste weg wijst,

De juiste weg gewezen...

En in het uur van mislukking zo onhandige beweging,

En het lijkt plotseling dat alles al beslist is,

Dat leven alleen maar uit nederlagen bestaat,

En onze overwinningen zijn al lang vergeten.

Immers, de zaak van mannen, het overwinnen van angst,

Houd een licht trillend stuur stevig vast

En stil naar de nachtweg kijken,

Zodat het kompas van de ziel de juiste weg wijst,

De juiste weg gewezen...

Hier is de maan verdwenen, als een nachtloper,

Alleen haar luchtspiegelingen zijn zichtbaar door de wolken,

Maar het punt is dat de volle maan zal komen

En vol vreugde en vol leven.

Immers, de zaak van mannen, het overwinnen van angst,

Houd een licht trillend stuur stevig vast

En stil naar de nachtweg kijken,

Zodat het kompas van de ziel de juiste weg wijst,

De juiste weg gewezen...