Осенние дожди - Юрий Визбор

Видно, нечего нам больше скрывать,

Все нам вспомнится на Страшном суде.

Эта ночь легла, как тот перевал,

За которым — исполненье надежд.

Видно, прожитое — прожито зря,

Но не в этом, понимаешь ли, соль.

Видишь, падают дожди октября,

Видишь, старый дом стоит средь лесов.

Мы затопим в доме печь, в доме печь,

Мы гитару позовем со стены.

Все, что было, мы не будем беречь,

Ведь за нами все мосты сожжены,

Все мосты, все перекрестки дорог,

Все прошептанные клятвы в ночи.

Каждый предал все, что мог, все, что мог, —

Мы немножечко о том помолчим.

И слуга войдет с оплывшей свечой,

Стукнет ставня на ветру, на ветру.

О как я тебя люблю горячо —

Это годы не сотрут, не сотрут.

Всех друзей мы позовем, позовем,

Мы набьем картошкой старый рюкзак.

Спросят люди: «Что за шум, что за гром?»

Мы ответим: «Просто так, просто так!»

Просто нечего нам больше скрывать,

Все нам вспомнится на Страшном суде.

Эта ночь легла, как тот перевал,

За которым — исполненье надежд.

Видно, прожитое — прожито зря,

Но не в этом, понимаешь ли, соль.

Видишь, падают дожди октября,

Видишь, старый дом стоит средь лесов.

Het lijkt erop dat we niets meer te verbergen hebben.

We zullen ons alles herinneren bij het Laatste Oordeel.

Deze nacht lag als die pas,

Daarachter is de vervulling van hoop.

Het kan worden gezien dat leefde - tevergeefs leefde,

Maar daar gaat het niet om, ziet u.

Zie de regens van oktober vallen

Zie je, het oude huis staat tussen de bossen.

We zullen de kachel in huis verwarmen, de kachel in huis,

We zullen de gitaar van de muur roepen.

Alles wat was, zullen we niet redden,

Achter ons zijn tenslotte alle bruggen verbrand,

Alle bruggen, alle kruispunten,

Alle gefluisterde geloften in de nacht.

Elk verraadde alles wat hij kon, alles wat hij kon...

Daar zullen we even over zwijgen.

En de dienaar zal binnenkomen met een gezwollen kaars,

Het rolluik zal kloppen in de wind, in de wind.

Oh wat hou ik zielsveel van je -

Deze jaren zullen niet worden gewist, ze zullen niet worden gewist.

We zullen al onze vrienden bellen, we zullen bellen,

We vullen een oude rugzak met aardappelen.

Mensen zullen vragen: "Wat is dit voor geluid, wat voor donder?"

Wij zullen antwoorden: "Gewoon zo, gewoon zo!"

Er is gewoon niets meer voor ons om te verbergen

We zullen ons alles herinneren bij het Laatste Oordeel.

Deze nacht lag als die pas,

Daarachter is de vervulling van hoop.

Het kan worden gezien dat leefde - tevergeefs leefde,

Maar daar gaat het niet om, ziet u.

Zie de regens van oktober vallen

Zie je, het oude huis staat tussen de bossen.