Он Идёт По Кривому Переулку - Юрий Визбор

Он идет по кривому переулку,

Он с работы возвращается домой.

Облака, как потолок гонит ветер на восток,

Тащит пыль по грязной мостовой.

Вот стоит большой кирпичный корпус,

Пляшет в окнах городской закат.

Там в квартире в два окна приготовила жена

Из одной картошины салат.

А когда погаснут в небе звезды

И покажется, что жить уже невмочь,

Курит он во тьме ночной над промокшей мостовой,

И о чем-то думает всю ночь.

Он идет по кривому переулку,

Он с работы возвращается домой.

Облака, как потолок, гонит ветер на восток,

Тащит пыль по грязной мостовой.

Hij loopt door een krom steegje,

Hij komt thuis van zijn werk.

Wolken, als een plafond, de wind drijft naar het oosten,

Sleept stof langs de vuile stoep.

Hier staat een groot bakstenen gebouw,

Dansen in de ramen van de stadszonsondergang.

Daar, in een appartement met twee ramen, kookte een vrouw

Salade van één aardappel.

En als de sterren aan de hemel verdwijnen

En het zal lijken alsof het leven al ondraaglijk is,

Hij rookt in de duisternis van de nacht over de natte stoep,

En denkt de hele nacht aan iets.

Hij loopt door een krom steegje,

Hij komt thuis van zijn werk.

Wolken, als een plafond, drijven de wind naar het oosten,

Sleept stof langs de vuile stoep.