О, посмотри какие облака - Юрий Визбор

О посмотри, какие облака

Возведены вдоль нашего романа,

Как-будто бы минувшие века

Дают нам знак таинственный и странный.

И странное обилие цветов,

И странно, что кафе не закрывают.

И женщины в оранжевых пальто,

Неслышно, как кувшинки проплывают.

О, посмотри, хотя бы на себя

В минутном отражении витрины,

Где манекены редкие скорбят

И катятся волнистые машины.

Где тонкая колеблется рука

Среди незамечательных прохожих,

Где ты стоишь похожа на зверька

И на смешного ангела похожа.

Прошу тебя, пожалуйста спаси,

Не брось меня на каменную муку,

Но женщина, ведущая такси,

Находит дом с названием разлука.

И ты уходишь весело, легко,

Пустеет двор, пустеет мирозданье…

Лишь ласковые днища облаков

Всю ночь висят над миром в ожиданьи.

Oh kijk wat een wolken

Opgericht langs onze romance

Alsof de afgelopen eeuwen

Ze geven ons een mysterieus en vreemd teken.

En een vreemde overvloed aan bloemen,

En het is vreemd dat het café niet gesloten is.

En vrouwen in oranje jassen

Het is onhoorbaar hoe waterlelies voorbij drijven.

Oh, kijk in ieder geval naar jezelf

In de minuscule weerspiegeling van de etalage,

Waar zeldzame mannequins rouwen

En golvende auto's rollen.

Waar de dunne hand wankelt

Onder onopvallende voorbijgangers,

Waar sta je als een dier?

En ze ziet eruit als een grappige engel.

Alsjeblieft, red me alsjeblieft

Gooi me niet op steenmeel,

Maar de vrouw die de taxi bestuurt

Vindt een huis met de naam separatie.

En je gaat vrolijk, gemakkelijk weg,

De tuin is leeg, het universum is leeg...

Alleen de zachte onderkanten van de wolken

De hele nacht hangen ze vol verwachting over de wereld.