Новая земля - Юрий Визбор

В голове моего математика

Вся вселенная встала вверх дном.

А у Новой Земли ходит Арктика,

Ходит Арктика ходуном.

Ходят белые льды, как дредноуты,

Бьются, будто-бы богатыри.

Ах, давно бы ты мне, ах давно бы ты Написала б странички две-три.

Написала б ты мне про Голландию,

Где большие тюльпаны растут.

Написала б ты мне про Шотландию,

Где печальные песни поют.

Но никак не приходит послание

И от этого грустно в груди.

Ни тебя, ни письма, ни Голландии,

Только этот очкарик нудит.

Понудит он и все ухмыляется,

Блещет лысины розовый круг,

А под лысиной так получается,

Что Америке скоро каюк.

А в Америке парни усталые,

Все хлопочут, чтоб мы померли.

Дайте землю, товарищи, старую,

Не хочу больше Новой Земли.

С математиком, серым, как олово,

Скоро бросим прощанья слезу.

Привезет он в Москву свою голову,

Я другое совсем привезу.

In het hoofd van mijn wiskundige

Het hele universum staat op zijn kop.

En de Noordpool loopt in de buurt van Nova Zembla,

Het Noordpoolgebied schudt.

Witte ijsjes lopen als gevreesde,

Ze vechten als helden.

Ach, lang geleden zou je me hebben geschreven, o lang geleden zou je twee of drie pagina's hebben geschreven.

Zou je me over Holland willen schrijven,

Waar grote tulpen groeien.

Zou je me willen schrijven over Schotland,

Waar droevige liedjes worden gezongen.

Maar het bericht komt nooit aan

En dit maakt me verdrietig in mijn borst.

Noch jij, noch de brief, noch Nederland,

Alleen deze bebrilde man is saai.

Hij dwingt en alles grijnst,

De roze cirkel van de kale kop schijnt,

En onder de kale kop blijkt,

Dat Amerika snel zal skiffen.

En in Amerika zijn de jongens moe,

Iedereen probeert ons te laten sterven.

Geef de aarde, kameraden, de oude,

Ik wil geen Nieuwe Aarde meer.

Met een wiskundige grijs als tin

We nemen snel afscheid.

Hij zal zijn hoofd naar Moskou brengen,

Ik zal een andere volledig brengen.