Хижина - Юрий Визбор

Лучами солнечными выжжены,

Веселые и беззаботные,

Мы жили десять дней на хижине

Под Алибекским ледником.

Здесь горы солнцем не обижены,

А по февральским вечерам

Горят окошки нашей хижины,

Мешая спать большим горам.

Известные своей решимостью,

Несемся мы по склонам солнечным,

И лишь одной непогрешимостью

Мы держимся в крутых снегах.

Здесь горы солнцем не обижены,

А по февральским вечерам

Горят окошки нашей хижины,

Мешая спать большим горам.

Пускай в долине будет хуже нам,

Но не привыкли мы сутулиться,

Всегда верны мы нашим хижинам

И не завидуем дворцам.

Здесь горы солнцем не обижены,

А по февральским вечерам

Горят окошки нашей хижины,

Мешая спать большим горам.

Verbrand door de stralen van de zon,

Vrolijk en zorgeloos

We woonden tien dagen in een hut

Onder de Alibek-gletsjer.

Hier worden de bergen niet beledigd door de zon,

En op de avonden in februari

De ramen van onze hut branden,

Het verstoren van de slaap van de grote bergen.

Bekend om hun vastberadenheid

We haasten ons langs de zonnige hellingen,

En met slechts één onfeilbaarheid

We houden ons vast in de steile sneeuw.

Hier worden de bergen niet beledigd door de zon,

En op de avonden in februari

De ramen van onze hut branden,

Het verstoren van de slaap van de grote bergen.

Laat het erger zijn voor ons in de vallei,

Maar we zijn niet gewend om te slungelig,

We zijn altijd trouw aan onze hutten

En we zijn niet jaloers op paleizen.

Hier worden de bergen niet beledigd door de zon,

En op de avonden in februari

De ramen van onze hut branden,

Het verstoren van de slaap van de grote bergen.