Фанские горы - Юрий Визбор

Я сердце оставил в Фанских горах,

Теперь бессердечный хожу по равнинам,

И в тихих беседах и в шумных пирах

Я молча мечтаю о синих вершинах.

Когда мы уедем, уйдем, улетим,

Когда оседлаем мы наши машины —

Какими здесь станут пустыми пути,

Как будут без нас одиноки вершины!

Лежит мое сердце на трудном пути,

Где гребень высок, где багряные скалы,

Лежит мое сердце, не хочет уйти,

По маленькой рации шлет мне сигналы.

Когда мы уедем, уйдем, улетим,

Когда оседлаем мы наши машины —

Какими здесь станут пустыми пути,

Как будут без нас одиноки вершины!

Я делаю вид, что прекрасно живу,

Пытаюсь на шутки друзей улыбнуться,

Но к сердцу покинутому моему

Мне в Фанские горы придется вернуться.

Когда мы уедем, уйдем, улетим,

Когда оседлаем мы наши машины —

Какими здесь станут пустыми пути,

Как будут без нас одиноки вершины!

Ik liet mijn hart in de Fan Mountains,

Nu loop ik harteloos over de vlakten,

En in stille gesprekken en luidruchtige feesten

Ik droom stilletjes van blauwe toppen.

Wanneer we vertrekken, vertrekken, wegvliegen,

Als we onze auto's opzadelen -

Hoe leeg zullen de paden hier worden,

Hoe eenzaam zullen de toppen zijn zonder ons!

Mijn hart ligt op een moeilijk pad,

Waar de bergkam hoog is, waar de karmozijnrode rotsen,

Mijn hart liegt, wil niet weggaan,

Hij stuurt me signalen via een kleine walkietalkie.

Wanneer we vertrekken, vertrekken, wegvliegen,

Als we onze auto's opzadelen -

Hoe leeg zullen de paden hier worden,

Hoe eenzaam zullen de toppen zijn zonder ons!

Ik doe alsof ik goed leef

Ik probeer te glimlachen om de grappen van mijn vrienden,

Maar naar mijn verlaten hart

Ik zal moeten terugkeren naar het Fann-gebergte.

Wanneer we vertrekken, vertrekken, wegvliegen,

Als we onze auto's opzadelen -

Hoe leeg zullen de paden hier worden,

Hoe eenzaam zullen de toppen zijn zonder ons!