But I Don't See You Anywhere - Xerxes

I’d rather see you as the bright light that you used to be,

than the faded star leading me astray.

With misguided steps, I was losing myself.

And you, you were always walking away.

The memory of what could have been is all I have haunting me, tearing out the

stitches in the wounds of my heart that used to be.

Every rain cloud paints my name in the dead sky, and I,

I can’t move on when the downpour’s drowning me out.

The winter stiffens my skin straight, so I can stand up while my faith

evaporates, but my shoulders are weighed down by the taste of your name.

I thought it would be so easy to spit it out, like love never crossed my tongue,

but it’s stuck in the back my throat and it’s cold and alone and it’s dead and

it’s goneblinded, bound down, faded, numb.

Ik zie je liever als het heldere licht dat je was,

dan de vervaagde ster die me op een dwaalspoor brengt.

Met misplaatste stappen raakte ik mezelf kwijt.

En jij, jij liep altijd weg.

De herinnering aan wat had kunnen zijn, is alles wat ik heb dat me achtervolgt, de

steken in de wonden van mijn hart die vroeger waren.

Elke regenwolk schildert mijn naam in de dode lucht, en ik,

Ik kan niet verder als de stortbui me overstemt.

De winter verstijft mijn huid, dus ik kan opstaan ​​terwijl mijn geloof

verdampt, maar mijn schouders drukken op de smaak van uw naam.

Ik dacht dat het zo gemakkelijk zou zijn om het uit te spugen, alsof liefde nooit mijn tong kruiste,

maar het zit vast in mijn keel en het is koud en alleen en het is dood en

het is verblind, vastgebonden, vervaagd, verdoofd.