Winter - Wreck and Reference

There’s no longer fear to be undone

on a pedestal that is pure white still

three o clock aporia and pills

Only swollen hearts feel a low

violence in a mother left behind, getting cold

monolithic firing squad in black

Meanwhile winters surely coming

hemlock to a dreamless sleep

lay your hands down on me

and feel a null duality

My body clamors sacred

despite all seasons empty

no reason in blank matter

to choose chaos or

Er is geen angst meer om ongedaan te worden gemaakt

op een voetstuk dat nog puur wit is

drie uur aporie en pillen

Alleen gezwollen harten voelen zich down

geweld bij een achtergelaten moeder die het koud krijgt

monolithisch vuurpeloton in het zwart

Ondertussen komen de winters zeker

hemlock tot een droomloze slaap

leg je handen op mij

en voel een nul-dualiteit

Mijn lichaam roept heilig

ondanks alle seizoenen leeg

geen reden in blanco kwestie

om chaos te kiezen of