Modern Asylum - Wreck and Reference

My memories of young life were left to me in such a way, stuck rather than

cultured, and orphan

I whisper them to go away.

In modern asylum, white walls with all the perks of

white walls

I promised myself words like the sea.

I promised myself mescaline and flowers

I camped at the rivers edge in rusty silt not knowing the direction of the

current, but made a guess and thrust myself against it

Against all odds of peace, I wrote a letter about why life mattered and I threw

it away

In the dreams that are rationed to me I enter and I am entered.

Barely green

eyes and drying lips, I don’t sleep in an empty house and I am not empty,

white walls dense with images

If it turns it’ll never work, if it turns out the future is lavish brine with

no material with which we are to build our shelter

I won’t step in the same river twice, down future torrents with these

unfaithful reflections.

Like enormous pines growing out of the cement.

Scattered lights like tiny watchmen: ready

Mijn herinneringen aan het jonge leven werden op zo'n manier aan mij overgelaten, vast in plaats van...

gekweekt, en wees

Ik fluister dat ze weg moeten gaan.

In het moderne asiel, witte muren met alle voordelen van

witte muren

Ik beloofde mezelf woorden als de zee.

Ik heb mezelf mescaline en bloemen beloofd

Ik kampeerde aan de rivieroever in roestig slib zonder de richting van de te kennen

stroom, maar heb een gok gedaan en mezelf ertegenaan geduwd

Tegen alle verwachtingen in, schreef ik een brief over waarom het leven ertoe doet en ik gooide

het weg

In de dromen die mij zijn gerantsoeneerd, ga ik binnen en word ik ingevoerd.

Nauwelijks groen

ogen en uitdrogende lippen, ik slaap niet in een leeg huis en ik ben niet leeg,

witte muren vol met afbeeldingen

Als blijkt dat het nooit zal werken, als blijkt dat de toekomst overvloedige pekel is met

geen materiaal waarmee we onze schuilplaats moeten bouwen

Ik stap niet twee keer in dezelfde rivier om toekomstige torrents hiermee te verslaan

ontrouwe reflecties.

Als enorme dennen die uit het cement groeien.

Verspreide lichten als kleine wachters: klaar