Irony of Being Something - Wreck and Reference

You won’t need to go swimming to save me irony of being Something is not lost

on me

Maybe, do you think your life has meaning?

Convince me

Dusty past and a crude future make for unforgettable dreams

Is it me or are we changing into things we can’t see?

Crazed and starved from the sunsets

Can you remember your dreams?

Talk about the blood inside you

As skin is bursting the seams

Close your eyes and think about

What you will never be

Which future haunts you the most?

Which words bite you in the rain?

The condensation inside

And I can see this face in many faces

Is there hope big enough that can warm me enough

When I thought that you could change me

That you’d break this?

Stone uncertainty sinking me

Like animals in the trench without any eyes

Ready to dredge every color of blue

Plaster casts of it all

In the skin, in the skin

Winning is an obsolete thing

And the roads are narrowing

The thousand years of hell aren’t real

Only a few more here

Which future haunts you the least?

Which words help dull the pain?

The condensation inside

And I can see the passing of many faces

There’s no trough big enough

And if happiness writes white on the page

Find a dark pit and throw me in

Feeling yourself in the ravine

It’s either wet and cold

Or unparalleled in majesty

Or unparalleled in majesty

Or unparalleled in majesty

Je hoeft niet te gaan zwemmen om me te redden ironie van het zijn Iets is niet verloren

op mij

Misschien, denk je dat je leven zin heeft?

Overtuig me

Een stoffig verleden en een ruwe toekomst zorgen voor onvergetelijke dromen

Ligt het aan mij of veranderen we in dingen die we niet kunnen zien?

Gek en uitgehongerd van de zonsondergang

Kun je je dromen herinneren?

Praat over het bloed in je

Terwijl de huid uit zijn voegen barst

Sluit je ogen en denk aan

Wat je nooit zult zijn

Welke toekomst achtervolgt je het meest?

Welke woorden bijten je in de regen?

De condens binnenin

En ik zie dit gezicht in veel gezichten

Is er hoop groot genoeg die me genoeg kan verwarmen?

Toen ik dacht dat je me kon veranderen

Dat je dit zou breken?

Steenonzekerheid doet me zinken

Als dieren in de greppel zonder ogen

Klaar om elke kleur blauw te baggeren

Gipsafgietsels van alles

In de huid, in de huid

Winnen is achterhaald

En de wegen worden smaller

De duizend jaar van de hel zijn niet echt

Hier nog maar een paar

Welke toekomst achtervolgt je het minst?

Welke woorden helpen de pijn te verdoven?

De condens binnenin

En ik zie het voorbijgaan van vele gezichten

Er is geen goot die groot genoeg is

En als geluk wit op de pagina schrijft

Zoek een donkere kuil en gooi me erin

Jezelf voelen in het ravijn

Het is of nat en koud

Of ongeëvenaard in majesteit

Of ongeëvenaard in majesteit

Of ongeëvenaard in majesteit