A Lament - Wreck and Reference

Breaking up in tiny rooms

Suckling on the teat of space

In lucid fields I’ve come to pass

In the bottle I do see his face

Mother, have we come to terms

When our insides become unlaced

Knowing that it’ll come to this

The absolute nothing black of space

Bloody trips in all the world

Walled up here like there’s a race

Do walls mean we have mottled hearts?

Our will continues on the rays

Planets always moving out

Spreading at a steady pace

Spinoza, I’m sorry, when fission stands

There won’t be god, just blacker space

Uit elkaar gaan in kleine kamers

Zuigen op de speen van de ruimte

In lucide velden ben ik voorbij gekomen

In de fles zie ik wel zijn gezicht

Moeder, zijn we het eens geworden?

Wanneer onze binnenkant losraakt

Wetende dat het zover zal komen

Het absoluut niets zwart van de ruimte

Bloedige reizen over de hele wereld

Hier ingemetseld alsof er een race is

Betekenen muren dat we gevlekte harten hebben?

Onze wil gaat door op de stralen

Planeten gaan altijd weg

In een gestaag tempo verspreiden

Spinoza, het spijt me, als splijting stand houdt

Er zal geen god zijn, alleen zwartere ruimte