The Solstitial - Wreck and Reference

we speak on the shore, tongues lapping

each impulse a leaf on the water careening then swallowed

you were evergreen then

and deciduous I, perfidious I

was born from

shuttered seasons

I shuddered as your fingers mapped these veins

innumerable now

count these veins

and I was red

and upturned

and I hoped you would die

before the springtime

I was red

and upturned

and I hoped you would die

you were skipping stones

toes in the water

when I opened you

and you turned red

and I turned grey

as arbiter wind

buried us in leaves

and there we lay

until the springtime

when melted snow

washed us away

we spreken aan de kust, tongen kabbelen

elke impuls een blaadje op het water dat vervolgens wordt ingeslikt

jij was toen groenblijvend

en bladverliezend I, perfide I

werd geboren uit

seizoenen met luiken

Ik huiverde toen je vingers deze aderen in kaart brachten

ontelbaar nu

tel deze aderen

en ik was rood

en omgekeerd

en ik hoopte dat je zou sterven

voor de lente

Ik was rood

en omgekeerd

en ik hoopte dat je zou sterven

je was stenen aan het overslaan

tenen in het water

toen ik je opendeed

en je werd rood

en ik werd grijs

als arbiterwind

begroef ons in bladeren

en daar lagen we

tot de lente

wanneer gesmolten sneeuw

waste ons weg