Flight but Not Metaphor - Wreck and Reference

Back into resentment you went, through the glass house door.

The mind fills up

and absorbs, does away with waste in the wake of drift

We’re too damned sick yellow to ever leave then the drawbacks appear,

no other worlds, no sky.

Couldn’t bring in my drawings to share them with you

In the end, any particular feeling must die.

Its light sinks into decay and its

oceans lock in ice.

The direction of survival doesn’t matter.

Whichever hands

you hold, bones will sow what earth remains

I wish I could say the passage of time is our friend, from whirling temptations

fell outcomes of laughter, resentment, abuse

It made us so sick we couldn’t ever leave, except leave our bodies behind in an

orgy of defamation and booze

In the end, nothing profound ever came, the glitter of each others eyes drying

while we’re in the same room

Still meeting where mattresses caved, sheets like low hanging clouds.

Enjoying ephemeral freedom

One time I let go one hundred tiny birds, they fluttered a painting,

deserving flight but not metaphor

Terug in wrok ging je, door de glazen huisdeur.

De geest vult zich

en absorbeert, verwijdert afval in het kielzog van drift

We zijn te verdomd ziek geel om ooit te vertrekken, dan verschijnen de nadelen,

geen andere werelden, geen lucht.

Kan mijn tekeningen niet binnenbrengen om ze met je te delen

Uiteindelijk moet elk bepaald gevoel sterven.

Zijn licht zakt weg in verval en zijn

oceanen sluiten zich op in ijs.

De richting van overleven doet er niet toe.

Welke handen ook

je houdt vast, botten zullen zaaien wat aarde overblijft

Ik wou dat ik kon zeggen dat het verstrijken van de tijd onze vriend is, van wervelende verleidingen

gevallen resultaten van lachen, wrok, misbruik

Het maakte ons zo ziek dat we nooit weg konden gaan, behalve ons lichaam achterlaten in een...

orgie van laster en drank

Uiteindelijk kwam er nooit iets diepzinnigs, de glitter van elkaars ogen droogden op

terwijl we in dezelfde kamer zijn

Ontmoet elkaar nog steeds waar matrassen instortten, lakens als laaghangende wolken.

Genieten van kortstondige vrijheid

Op een keer liet ik honderd kleine vogels los, ze fladderden met een schilderij,

vlucht verdienen maar geen metafoor