The Swart Raven - Winterfylleth

Our parting I awaited

Thou did not bear in mind, here in life,

While I thee, in the world did inhabit,

That thou were, through flesh and sinful lusts,

Strongly excited,

Through me composed.

Thou art no longer dear

To any living one.

Nor to Mother or Father,

Nor any of thy kin,

'cept the swart raven,

After I alone from thee passed out,

Through the same one’s hand

From which I came.

Here shall abide bones bereft,

Torn from the sinews;

Thy joys are naught

Thou art deaf and dumb,

Yet must I thee at night,

By compulsion visit,

For thy sins afflicted,

And soon from thee depart.

When holy men to their living God,

Chant their hymn,

Must then I seek the home,

Which I hath been assigned?

That un-honoured dwelling-place,

While thee shall mold

Worms many chew,

From sinews tear,

Wretched creatures,

Ravenous and greedy,

Wretched creatures,

I lie undone!

Ons afscheid waar ik op wachtte

Je hebt er niet aan gedacht, hier in het leven,

Terwijl ik u in de wereld bewoonde,

Dat je was, door vlees en zondige lusten,

Sterk opgewonden,

Door mij gecomponeerd.

Je bent niet langer lief

Aan elke levende.

Noch aan moeder of vader,

noch een van uw verwanten,

behalve de zwarte raaf,

Nadat ik alleen van jou flauwviel,

Door dezelfde hand

waar ik vandaan kom.

Hier zullen botten verstoken blijven,

Gescheurd uit de pezen;

Uw vreugden zijn niets

Gij zijt doof en stom,

Toch moet ik u 's nachts,

Door gedwongen bezoek,

Voor uw ellendige zonden,

En spoedig van u vertrekken.

Wanneer heilige mannen hun levende God,

Zing hun hymne,

Moet ik dan het huis zoeken,

Welke heb ik toegewezen gekregen?

Die niet-geëerde woonplaats,

Terwijl u zult schimmelen

Wormen kauwen veel,

Van pezen scheuren,

ellendige wezens,

Hongerig en hebzuchtig,

ellendige wezens,

Ik lig ongedaan!