The Ruin - Winterfylleth

Shattered by Fate!

The castles rend asunder

The work of giants moldereth away

Its towers crumble

Aquae Sulis, in ruin

The mortar white with frost

The mighty men who built it, they of giants renown

Departed hence, undone by death, are held

Fast in the earth’s embrace

While overhead for living men

A hundred generations pass

Long this red wall, now mossy gray, withstood

While kingdom followed kingdom in the land

Wide-wasting was the battle where they fell

Plague-laden days upon the city came:

Yet the wall surrounded all with its bright bosom

There stood the courts of stone

Hence to reign hereafter, the Angle!

Verpletterd door het lot!

De kastelen scheuren uiteen

Het werk van reuzen vermolmt

Zijn torens brokkelen af

Aquae Sulis, in ruïne

De mortel wit van de vorst

De machtige mannen die het hebben gebouwd, zij van de beroemde reuzen

Dus vertrokken, ongedaan gemaakt door de dood, worden vastgehouden

Snel in de omhelzing van de aarde

Terwijl overhead voor levende mannen

Honderd generaties gaan voorbij

Lang heeft deze rode muur, nu bemost grijs, standgehouden

Terwijl het koninkrijk het koninkrijk in het land volgde

Op grote schaal verspillen was de strijd waar ze vielen

Dagen vol plagen kwamen over de stad:

Toch omringde de muur alles met zijn heldere boezem

Daar stonden de stenen rechtbanken

Vandaar om hierna te regeren, de Hoek!