Green Cathedral - Winterfylleth

The winds are loud

The oceans sway

Yet strong remain the stony cliffs

Hold their place o’er watery strife

At times I must, below the earth

The waves of change dive under

The sea from above, they stir

The streams, they mix

But mountains arise

Firm solace of ground

Where we, sure of foot

Watch them dissolve together

Where the water gently laps

At gravelled shores

Where heather blooms

As free men keep unfailing watch

A quiet place, a lonely place

I shall go to it, for one last time

…and be carried

By those who knew me in life

Take me and empty me

From a vessel and leave me there alone

De wind is luid

De oceanen zwaaien

Toch blijven de stenige kliffen sterk

Houd hun plaats o'er waterige strijd

Soms moet ik, onder de aarde

De golven van verandering duiken onder

De zee van boven, ze roeren

De stromen, ze vermengen zich

Maar bergen ontstaan

Stevige troost van de grond

Waar we, zeker van te voet

Kijk hoe ze samen oplossen

Waar het water zachtjes kabbelt

Aan de kiezelstranden

Waar heide bloeit

Terwijl vrije mannen onfeilbaar blijven toekijken

Een rustige plek, een eenzame plek

Ik ga er nog een laatste keer naar toe

...en gedragen worden

Door degenen die mij in hun leven hebben gekend

Neem me en maak me leeg

Van een schip en laat me daar met rust