Pariah's Path - Winterfylleth

Accursed for ever and driven to exile

Thou shalt be punished, for deeds of death

The earth shall not yield thee, of her fruits

By thy hands her soil stained, with proud men’s blood!

The green land, shall withhold from thee

Her beauty and delights

In sadness and dishonour

Shalt thou, depart from thy home!

As thou hast slain thy brother

Loathed of thy kin

A lowly pariah

Shalt wander the earth!

Look not for pity, in this world

For thou are lost in love and favour

Weary the ways you must wander

In dread and of woe!

Whenever one shall meet you

In your guilt, near or far

By his hate reminded

Of his brother’s death!

His life was shed

So thou art scourgest

And thou must go

Away from all men’s sight!

Voor altijd vervloekt en tot ballingschap gedreven

U zult gestraft worden voor daden van de dood

De aarde zal u niet geven van haar vruchten

Door uw handen is haar grond bevlekt met trots mannenbloed!

Het groene land zal u onthouden

Haar schoonheid en geneugten

In droefheid en oneer

Zul je uit je huis vertrekken!

Zoals je je broer hebt gedood

Verafschuwd van uw verwanten

Een nederige paria

Zult over de aarde dwalen!

Zoek geen medelijden, in deze wereld

Want je bent verloren in liefde en gunst

Vermoeid de manieren waarop je moet dwalen

Uit angst en wee!

Wanneer iemand je zal ontmoeten

In je schuldgevoel, dichtbij of ver weg

Door zijn haat herinnerd aan

Van de dood van zijn broer!

Zijn leven was vergoten

Dus je bent gegeseld

En jij moet gaan

Weg uit het zicht van alle mannen!