The Nymph - Winterfylleth

If all the world and love were young,

And truth in every shepherd’s tongue,

These pretty pleasures might me move,

To live with thee and be thy love.

Time drives the flocks from field to fold

When rivers rage and rocks grow cold,

And songs of birds becometh dumb;

The rest complains of cares to come.

Flowers fade and wanton fields

Wayward winter reckoning yields

Honey Tongue a heart of Gall

Sorrow’s Fall

Thy belt of straw and Ivy buds,

Thy coral clasps and amber studs,

All these in me no means can move

To come to thee and be thy love.

Flowers fade and wanton fields

Wayward winter reckoning yields

Honey Tongue a heart of Gall

Sorrow’s Fall

Could youth last and love still breed,

Had joys no date, nor age, nor need,

These delights my mind might move

To by thy love.

Als de hele wereld en de liefde jong waren,

En waarheid in de tong van elke herder,

Deze mooie genoegens kunnen me bewegen,

Om met u te leven en uw liefde te zijn.

De tijd drijft de kudden van veld naar kooi

Wanneer rivieren razen en rotsen koud worden,

En gezang van vogels wordt stom;

De rest klaagt over toekomstige zorgen.

Bloemen vervagen en baldadige velden

Eigenzinnige winteropbrengsten

Honingtong een hart van Gall

De herfst van verdriet

Uw riem van stro en klimopknoppen,

Uw koraal sluitingen en amber studs,

Al deze in mij kunnen niet bewegen

Om tot u te komen en uw liefde te zijn.

Bloemen vervagen en baldadige velden

Eigenzinnige winteropbrengsten

Honingtong een hart van Gall

De herfst van verdriet

Kan de jeugd voortduren en de liefde zich nog voortplanten,

Had vreugden geen datum, noch leeftijd, noch behoefte,

Deze geneugten kunnen mijn gedachten verplaatsen

Door uw liefde.