Foundations of Ash - Winterfylleth

As though a Phoenix doth ruins burn

Stricken with by-gone years

As fire devours frail bodies so

Life moves throughout its journey

The spirits of fated ones

From flesh and bones advance

The funeral pyres burn red!

Yet to it returns, after time and space

A life restored anew

When that the ashes now begin

From the force of flames

To join and fuse again!

Though buildings were of ruin

The flames did cease and cool

Bone-cases all but broken

The burning now turned blue

Then from the pile, a likeness

In the spring sun’s gleam doth grow!

The sign of sun as giving hope

Up over oceans, of noble stars delight

A sparkling gem, as though in gold encased

By smiths' artifice, it has been set!

Alsof een Feniks verbrandt

Getroffen door vervlogen jaren

Zoals vuur broze lichamen verslindt,

Het leven beweegt tijdens zijn reis

De geesten van de voorbestemden

Van vlees en botten vooruit

De brandstapels branden rood!

Toch keert het terug, na tijd en ruimte

Een nieuw leven

Wanneer dat de as nu begint

Van de kracht van vlammen

Om weer mee te doen en te fuseren!

Hoewel gebouwen vervallen waren

De vlammen hielden op en koelden af

Beenderen alles behalve gebroken

Het branden werd nu blauw

Dan van de stapel, een gelijkenis

In de lente groeit de glans van de zon!

Het teken van de zon als hoopgevend

Boven de oceanen, van verrukking van edele sterren

Een sprankelend juweel, als in goud omhuld

Door smeden kunstgreep, is het ingesteld!