A Careworn Heart - Winterfylleth

So in this forest grove they bid me dwell

Under oak trees in this deathly barrow

Old is this feeling, all I do is yearn

The dales are dark and overgrown with briars

Joyless is this place, full often here

The absence of my kin, falls sharply on my soul!

Dear lovers in the world still they lie content

While I alone, at break of dawn must walk!

Under oak trees round this earthly cave

I remain the length of summer days

Where I weep my many hardships

Contrive to rest my careworn heart

All my loves are fatally outcast

Far off in some distant land

Frozen by storms and under stony cliffs

In desolate realms near torrid seas!

My weary heart must suffer all

And call to mind a stronger time

Grief must always be my friend

Of she who mourns for her beloved

Dus in dit bosbos nodigen ze me uit om te wonen

Onder eiken in deze dodelijke kruiwagen

Oud is dit gevoel, alles wat ik doe is verlangen

De dalen zijn donker en begroeid met doornstruiken

Vreugdeloos is deze plek, vaak hier vol

De afwezigheid van mijn verwanten, valt scherp op mijn ziel!

Beste geliefden in de wereld, nog steeds liegen ze inhoud

Terwijl ik alleen, bij het aanbreken van de dag moet lopen!

Onder eiken rond deze aardse grot

Ik blijf de lengte van de zomerdagen

Waar ik huil mijn vele ontberingen

Probeer mijn bezorgde hart te laten rusten

Al mijn liefdes zijn dodelijk verstoten

Ver weg in een ver land

Bevroren door stormen en onder steenachtige kliffen

In desolate rijken in de buurt van verzengende zeeën!

Mijn vermoeide hart moet alles lijden

En denk aan een sterkere tijd

Verdriet moet altijd mijn vriend zijn

Van zij die rouwt om haar geliefde