Wenn die Morgensonn - Waldgeflüster

Blutrote Himmel erwachen über einer toten Welt

Ihr Schein taucht die Wälder in Leben — Scheinleben

Der Glanz des Taus spiegelt das Morgengraun

Und Nebelschwaden zerfetzen das Land

Wenn die Morgensonn im Abendrot ertrinkt,

Wenn das Land im blutgen Schein versinkt

Wenn der Nebel ihre Strahlen verklärt

Wenn sie am Morgengraun zerbricht

Wenn ihr Licht nur noch Verzweiflung bringt

Wenn die Morgensonn im Abendrot ertrinkt

Ich starb bevor ich wirklich zu Leben erwacht

Das Ende ergriff meine Seele im Morgengraun

Zarte Sprossen von der Zeit zertrampelt

Warum ward ich niemals jung?

Grau in Grau, alles ist grau

Kein Licht vermag mehr zu wärmen

Eine kalte, tote Morgensonne

Klammert sich mit eisig Strahlen an das Leben

Wo früher in jedem Blatt das Leben schrie

Wo Gewässer noch in Hoffnung funkelte

Scheint jetzt alles nur noch tot und leer

Und Nacht fällt bevor der neue Tag beginnt

Ich wünschte ich könnte teilhaben an dem was ihr Leben nennt,

einmal nicht nur funktionieren

Wo sind sie denn, eure ewigen Momente, eure großen Gefühle?

Einmal nur aus tiefster Seele, voll Inbrunst lachen,

oder zumindest weinen auf dass das Herz zerbricht

Was wenn nur noch Verzweiflung und Gleichgültigkeit das Innerste erfüllen

Was wenn ich an der Gewissheit zu leben zerbreche, am Leben erkranke

Ich betrat schon alt die Welt, starb schon vor meiner Zeit

Bin nur eine seelenlose Totgeburt

'Grått på grått, alt re grått Intet lys, kan varme meg En kald og død,

morgensol Griper om seg med frosne stråler'

Wenn die Morgensonn im Abendrot ertrinkt,

Wenn das Land im blutgen Schein versinkt

Wenn der Nebel ihre Strahlen verklärt

Wenn sie am Morgengraun zerbricht

Wenn ihr Licht nur noch Verzweiflung bringt

Wenn die Morgensonn im Abendrot ertrinkt

English translation by Chaedrist:

Sanguine skies awake above a dead world.

Their gleam suffuses the woods with life — feigned life.

The sheen of dew reflects the dawn

and wafts of mist cleave the countryside.

When the morning sun drowns in sunset glow,

when the countryside descends into sanguineous light,

when the mist hazes its rays,

when it bursts from dawn,

when its light only brings despair,

when the morning sun drowns in sunset glow.

I died before I truly awakened to life.

The end grasped my soul at dawn,

tenuous sprouts trampled by time.

Why was I never young?

Gray in gray, everything is gray.

No light is able to warm anymore.

A cold dead morning sun

clings to life with gelid rays.

As life once screamed in every leaf,

as waters glistened yet full of hope

now everything merely appears to be dead and empty

and night falls before a new day begins.

When the morning sun drowns in sunset glow,

when the countryside descends into sanguineous light,

when the mist hazes its rays,

when it bursts from dawn,

when its light only brings despair,

when the morning sun drowns in sunset glow.

I wish I could participate in that what you call life.

For once not only functioning

Where are they then, your everlasting moments, your grand emotions?

Only laughing once from the depths of the soul, full of fervency,

or at least crying so that the heart breaks!

What if the innermost is only drenched with despair and indifference,

what if I founder on the certainty of living, fall sick with life?

I came into the world when I was old already, died before my time,

am only a soulless stillborn one.

Grått på grått, alt re grått Intet lys, kan varme meg En kald og død, morgensol

Griper om seg med frosne stråler

When the morning sun drowns in sunset glow,

when the countryside descends into sanguineous light,

when the mist hazes its rays,

when it bursts from dawn,

when its light only brings despair,

when the morning sun drowns in sunset glow.

Karmozijnrode luchten ontwaken boven een dode wereld

Hun uiterlijk dompelt de bossen onder in het leven - schijnbaar leven

De glans van de dauw weerspiegelt de dageraad

En nevelslierten verscheuren het land

Wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsondergang,

Wanneer het land in een bloederige gloed zakt

Wanneer de mist hun stralen verandert

Wanneer het breekt bij het ochtendgloren

Wanneer haar licht alleen maar wanhoop brengt

Wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsondergang

Ik stierf voordat ik echt tot leven kwam

Het einde greep mijn ziel bij het ochtendgloren

Malse spruiten vertrapt door de tijd

Waarom was ik nooit jong?

Grijs in grijs, alles is grijs

Geen licht kan meer opwarmen

Een koude, dode ochtendzon

Klampt zich vast aan het leven met een ijzige uitstraling

Waar het leven schreeuwde in elk blad

Waar wateren nog fonkelden van hoop

Alles lijkt nu gewoon dood en leeg

En de nacht valt voordat de nieuwe dag begint

Ik wou dat ik deel kon uitmaken van wat jij het leven noemt

eens niet alleen werken

Waar zijn ze dan, je eeuwige momenten, je grote gevoelens?

Een keer uit de grond van mijn hart, vurig lachen,

Of in ieder geval huilen tot je hart breekt

Wat als alleen wanhoop en onverschilligheid de binnenste vulden?

Wat als ik de zekerheid van het leven verbrijzel, ziek word terwijl ik leef?

Ik kwam op hoge leeftijd ter wereld, stierf voor mijn tijd

Ik ben gewoon een zielloze doodgeborene

'Grått på grått, alt regrått Intet lys, kan varme meg Enkald en død,

Morgensol Griper om seg med frosne stråler'

Wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsondergang,

Wanneer het land in een bloederige gloed zakt

Wanneer de mist hun stralen verandert

Wanneer het breekt bij het ochtendgloren

Wanneer haar licht alleen maar wanhoop brengt

Wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsondergang

Duitse vertaling door Chaedrist:

Sanguine luchten ontwaken boven een dode wereld.

Hun glans overspoelt het bos met leven - geveinsd leven.

De glans van dauw weerspiegelt de dageraad

en mistwolken doorklieven het platteland.

Wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsonderganggloed,

wanneer het platteland in bloederig licht afdaalt,

wanneer de mist zijn stralen vertroebelt,

wanneer het barst van de dageraad,

wanneer zijn licht alleen maar wanhoop brengt,

wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsonderganggloed.

Ik stierf voordat ik echt tot leven ontwaakte.

Het einde greep mijn ziel bij het ochtendgloren,

ijle spruiten vertrapt door de tijd.

Waarom was ik nooit jong?

Grijs in grijs, alles is grijs.

Geen licht kan meer opwarmen.

Een koude dode ochtendzon

klampt zich vast aan het leven met gelid stralen.

Zoals het leven ooit in elk blad schreeuwde,

terwijl wateren glinsterden en toch vol hoop waren

nu lijkt alles alleen maar dood en leeg te zijn

en de nacht valt voordat een nieuwe dag begint.

Wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsonderganggloed,

wanneer het platteland in bloederig licht afdaalt,

wanneer de mist zijn stralen vertroebelt,

wanneer het barst van de dageraad,

wanneer zijn licht alleen maar wanhoop brengt,

wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsonderganggloed.

Ik wou dat ik kon deelnemen aan dat wat jij leven noemt.

Voor een keer niet alleen functionerend

Waar zijn ze dan, je eeuwige momenten, je grootse emoties?

Slechts één keer lachen uit het diepst van de ziel, vol vurigheid,

of op zijn minst huilen zodat het hart breekt!

Wat als het binnenste alleen doordrenkt is van wanhoop en onverschilligheid,

wat als ik vastloop op de zekerheid van het leven, ziek word van het leven?

Ik kwam ter wereld toen ik al oud was, stierf voor mijn tijd,

ben maar een zielloze doodgeborene.

Grtt op een grått, alt regrått Intet lys, kan varme meg Enkald en død, morgensol

Griper om se med frosne stråler

Wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsonderganggloed,

wanneer het platteland in bloederig licht afdaalt,

wanneer de mist zijn stralen vertroebelt,

wanneer het barst van de dageraad,

wanneer zijn licht alleen maar wanhoop brengt,

wanneer de ochtendzon verdrinkt in de zonsonderganggloed.