Последний рейс - Виктор Петлюра

Летят навстречу вёрсты и столбы

И под колёса стелется дорога.

Верчу баранку я, как колесо судьбы,

До перевала нам осталось уж немного.

Вот левый поворот и дальше по прямой,

А там ущелье, мост, и мы уже на месте.

Последний рейс и еду я домой

К своим друзьям, к своим родителям, к невесте.

Припев:

А в горах зеленеет листва и поют безмятежные птицы,

И мечтает в дороге армейский шофёр поскорее домой возвратиться.

Ревёт мотор, в пути надёжный друг

Серёга крутит песни о девчонках,

Но перед бампером земля взметнулась вдруг,

И страшный грохот грянул в перепонках.

«Гони быстрей!»

— Серёга заорал, —

«Засада, мать твою, но мы её проскочим…»

Уж виден долгожданный перевал,

Я жал на газ и мчался, что есть мочи.

Боевики укрылись за скалой

И шквал огня изрешетил машину,

Залитый кровью, стих напарник мой.

И бак пробит, запахло уж бензином.

«Держись, Серёга!»

— другу я кричал,

Хоть понимал, что он меня не слышит.

Но груз уже опасный запылал

И верный «ГАЗ» не мог взбираться выше.

Припев:

А в горах зеленеет листва и поют безмятежные птицы,

И мечтает в дороге армейский шофёр поскорее домой возвратиться.

А в горах зеленела листва,

И метались испуганно птицы.

Из последнего рейса армейский шофёр

Так хотел поскорей возвратиться.

И тут я смерти заглянул в лицо,

Она явилась в образе парнишки.

Я видел, как рванул он за кольцо,

Взмахнул рукой, и мозг пронзила вспышка.

Ещё увидел домик над рекой,

Невесту в белом, мамину улыбку…

Я так хотел вернуться к ним домой —

Тьма поглотила образ этот зыбкий.

Припев:

А в горах зеленела листва и метались испуганно птицы.

Из последнего рейса армейский шофёр так хотел поскорей возвратиться.

Из последнего рейса армейский шофёр так хотел поскорей возвратиться.

Mijlen en pilaren vliegen naar

En de weg kruipt onder de wielen door.

Ik draai aan het stuur als het stuur van het lot

Voor de pas is er niet veel meer voor ons over.

Hier is een bocht naar links en verder in een rechte lijn,

En er is een kloof, een brug, en we zijn er al.

Laatste vlucht en ik ga naar huis

Aan je vrienden, aan je ouders, aan je verloofde.

Refrein:

En in de bergen is het gebladerte groen en zingen serene vogels,

En onderweg droomt de legerchauffeur ervan zo snel mogelijk naar huis terug te keren.

De motor brult, een betrouwbare vriend is onderweg

Seryoga speelt liedjes over meisjes,

Maar voor de bumper schoot de aarde ineens omhoog,

En een verschrikkelijk gebrul brak uit in de vliezen.

"Rijd sneller!"

- Seryoga schreeuwde, -

"Hinderlaag, verdomme, maar we komen er wel doorheen..."

De langverwachte pas is al zichtbaar,

Ik drukte op het gas en racete zo snel als ik kon.

De militanten verstopten zich achter een rots

En een vlaag van vuur doorzeefde de auto,

Doordrenkt van bloed, vers mijn partner.

En de tank was kapot, het rook naar benzine.

'Wacht even, Seryoga!'

- Ik schreeuwde naar een vriend,

Ik begreep tenminste dat hij me niet hoorde.

Maar de gevaarlijke lading stond al in brand

En de trouwe "GAZ" kon niet hoger klimmen.

Refrein:

En in de bergen is het gebladerte groen en zingen serene vogels,

En onderweg droomt de legerchauffeur ervan zo snel mogelijk naar huis terug te keren.

En de bladeren waren groen in de bergen,

En bange vogels renden rond.

Van de laatste vlucht van een legerchauffeur

Dus ik wilde zo snel mogelijk terug.

En toen keek ik in het gezicht van de dood,

Ze verscheen in de vorm van een jongen.

Ik zag hoe hij aan de ring trok,

Hij zwaaide met zijn hand en een flits doorboorde zijn hersenen.

Ik zag ook een huis aan de rivier,

Een bruid in het wit, de glimlach van een moeder...

Ik wilde zo graag terug naar hun huis -

Duisternis verzwolg dit onvaste beeld.

Refrein:

En in de bergen was het gebladerte groen en renden angstige vogels rond.

Van de laatste vlucht wilde de legerchauffeur zo snel mogelijk terugkeren.

Van de laatste vlucht wilde de legerchauffeur zo snel mogelijk terugkeren.