Мчится карета - Виктор Петлюра

Мчится карета по улице где-то,

В ней два легавых сидят.

Я между ними, и руки в браслетах,

В спину два дула торчат.

Помнишь, курносая, бегали босыми,

Я ж тебе кудри трепал,

Годы промчались, и мы повстречались,

Я тебя милой назвал.

Помнишь, голубка моя сероглазая,

Как мы гуляли с тобой:

Пили — кутили, смеялись и плакали,

Я наслаждался тобой.

Помню, подъехали боле товарищей,

Звали на дело меня,

Ты у калитки стояла и плакала

И не пускала меня.

Но не послушал твоих уговоров я,

Вынул из шкафа наган.

Мимо прошел и тебе улыбнулся я И ничего не сказал.

Помню, подъехали к серому зданию,

Встали и тихо пошли,

Кучер блатной разворачивал сани,

Чтобы запутать следы.

Сверла английские, сверла немецкие,

Словно два шмеля, жужжат,

Мы просверлили четыре отверстия

В сердце стального замка.

Вот и открылася дверца заветная,

Я не сводил с нее глаз:

Деньги советские, с дедушкой Лениным

С полок смотрели на нас.

Помню, досталась мне доля немалая —

Ровно сто тысяч рублей.

И нас, медвежатников, вохра из МУРа

Всех повязала во тьме.

Мчится карета по улице где-то,

В ней два легавых сидят.

Я между ними, и руки в браслетах,

В спину два дула торчат.

Помню, подъехали к серому зданию,

Только уже не к тому,

Двери стальные, решетки железные,

Так вот попал я в тюрьму.

Так выпьем за тех, кто сидит в изоляторе,

Кто спит да на голом полу,

Кого приковала тюремная школа,

Кого — автомат ГПУ.

Er rijdt ergens een koets door de straat,

Er zitten twee agenten in.

Ik ben tussen hen, en mijn handen zijn in armbanden,

Aan de achterkant steken twee muilkorven uit.

Weet je nog, stompe neus, blootsvoets rennend,

Ik heb je krullen gegolfd,

Jaren gingen voorbij en we ontmoetten elkaar

Ik noemde je schattig.

Weet je nog, mijn grijsogige duif,

Hoe we met je liepen:

Ze dronken - genoten, lachten en huilden,

Ik heb van je genoten.

Ik herinner me dat er meer kameraden kwamen aanrijden,

Ze riepen me om te werken,

Je stond bij de poort en huilde

En liet me niet binnen.

Maar ik luisterde niet naar je overtuigingen,

Hij pakte een revolver uit de kast.

Ik kwam langs en ik glimlachte naar je en zei niets.

Ik herinner me dat we naar een grijs gebouw reden,

We stonden op en liepen rustig

De koetsier van de dieven draaide de slee om,

Om de sporen te verbergen.

Engelse oefeningen, Duitse oefeningen,

Als twee zoemende hommels

We hebben vier gaten geboord

In het hart van een stalen kasteel.

Dus de gekoesterde deur ging open,

Ik hield mijn ogen niet van haar af:

Sovjet geld, met grootvader Lenin

Ze keken ons aan vanuit de schappen.

Ik herinner me dat ik een aanzienlijk deel kreeg -

Precies honderdduizend roebel.

En wij, berenwelpen, vokhra van MUR

Ze bond iedereen vast in duisternis.

Er rijdt ergens een koets door de straat,

Er zitten twee agenten in.

Ik ben tussen hen, en mijn handen zijn in armbanden,

Aan de achterkant steken twee muilkorven uit.

Ik herinner me dat we naar een grijs gebouw reden,

Alleen niet daarvoor

Stalen deuren, ijzeren roosters,

Dus belandde ik in de gevangenis.

Dus laten we drinken op degenen die geïsoleerd zijn,

Wie slaapt op de kale vloer,

Die werd vastgeketend door de gevangenisschool,

Wie - het GPU-machinegeweer.