В городском саду - Виктор Петлюра

В городском саду

Девочку одну

Развлекал я песнями, стихами.

На колени брал,

Нежно целовал

И смотрел влюблёнными глазами.

Девочек любить —

Богатым надо быть,

Богатым надо быть, а значит — вором.

И пошёл опять

По новой воровать,

Так и повстречался с прокурором.

Прокурор кричал:

«Ах, всё-таки попал

За стальные двери, за решётку!»

Я в тюрьме скучал,

По милой тосковал,

Вспоминая там свою красотку.

Ровно через год

Я вышел из ворот,

Кое-как сумел освободиться.

Думал я: пойду,

Милую найду,

Прежняя любовь возобновится.

Наконец, нашёл,

К ней домой пришёл,

Но подлая девчонка изменила.

«Ты, мальчишка, вор —

Вот мой приговор.

И забудь, что я тебя любила.

Завтра суд опять,

Мне дадут лет пять

И погонят в дальнюю сторонку.

Там пройдут года,

Молодость моя

За такую подлую девчонку.

In de stadstuin

meisje alleen

Ik vermaakte me met liedjes en gedichten.

Ik nam het op mijn knieën

Zachtjes gekust

En keek met liefdevolle ogen.

Meiden houden van -

Je moet rijk zijn

Je moet rijk zijn, wat betekent dat je een dief moet zijn.

En ging weer

weer stelen,

Dus ik ontmoette de officier van justitie.

De officier van justitie riep:

"Ah, nog steeds

Achter stalen deuren, achter tralies!”

Ik heb je gemist in de gevangenis

Ik verlangde naar mijn liefste,

Herinnerend aan je schoonheid daar.

Precies een jaar later

Ik kwam uit de poort

Op de een of andere manier wist hij zichzelf te bevrijden.

Ik dacht dat ik ga

Ik zal mijn liefje vinden

De oude liefde wordt hersteld.

Eindelijk gevonden

Kwam naar haar huis

Maar het gemene meisje veranderde.

"Jij, jongen, bent een dief -

Hier is mijn oordeel.

En vergeet dat ik van je hield.

Morgen weer de rechtbank

Ik krijg vijf jaar

En ze zullen naar de andere kant rijden.

Er zullen jaren zijn

Mijn jeugd

Voor zo'n gemeen meisje.