С той поры - Виктор Петлюра

Я так хотел тебя одну любить,

Я так мечтал с тобою вместе жить,

И ты была святой в моих глазах.

Казалось, никому не разлучить.

А время шло, а время всё летит,

Настало время Родине служить.

А ты клялась, а ты божилась, что:

«Тебя дождусь, тебя люблю я одного».

Припев:

С той поры, как мы встретились с тобою,

До сих пор я не знал с тобой печали,

Ну, а ты на другого променяла,

Лишь в письме пару строк мне написала:

«Не грусти!»

А между нами — тысячи дорог,

Тебя я вижу только лишь во сне.

И твоё фото греет сердце мне,

И образ твой в душе огонь зажёг.

Я жду письма, а писем нет и нет,

А сердце бьётся, сердце ждёт ответ.

Я не в себе, я словно сам не свой.

Что делать мне?

Случилось что с тобой?

Ночей не сплю, хотя был трудный день,

И пропитались кровью сапоги.

С плеча изъят осколочный кусок,

Здесь нет тебя, я здесь так одинок.

Но как-то раз я получил письмо,

На ноги встал и стал читать его,

Вдруг по щеке скатилася слеза,

В конце письма: «Я больше не твоя…»

Ik wilde zo graag alleen van je houden,

Ik droomde er zo van om met jou samen te leven,

En je was een heilige in mijn ogen.

Het leek erop dat niemand gescheiden kon worden.

En de tijd verstreek, en de tijd vliegt,

De tijd is gekomen om het moederland te dienen.

En je zwoer, en je zwoer dat:

"Ik zal op je wachten, ik hou alleen van je."

Refrein:

Sinds de tijd dat we je ontmoetten,

Tot nu toe heb ik geen verdriet met je gekend,

Nou, je hebt geruild voor een ander

Alleen in een brief schreef ze me een paar regels:

"Wees niet droevig!"

En tussen ons zijn er duizenden wegen,

Ik zie je alleen in mijn dromen.

En je foto verwarmt mijn hart,

En jouw beeld ontstak een vuur in mijn ziel.

Ik wacht op een brief, maar er zijn geen brieven,

En het hart klopt, het hart wacht op een antwoord.

Ik ben mezelf niet, alsof ik mezelf niet ben.

Wat moet ik doen?

Wat is er met jou gebeurd?

Ik slaap 's nachts niet, hoewel het een moeilijke dag was,

En de laarzen waren doorweekt met bloed.

Er is een fragment van de schouder verwijderd,

Jij bent hier niet, ik ben hier zo alleen.

Maar op een dag kreeg ik een brief

Hij stond op en begon te lezen,

Plots rolde er een traan over haar wang,

Aan het einde van de brief: "Ik ben niet langer van jou..."