Конфета - Виктор Петлюра

Конфета.

(муз.В.Петлюра, сл.И.Танч)

В лужах отражаются витрины,

Лампочки блестят, как леденцы,

Покупают в модном магазине

Сытым детям сладости отцы,

На крыльце за дверью, весь промокший,

Прячется мальчонка лет пяти,

Грустно он заглядывает в окна,

Только не решается войти.

Припев:

А внутри сияет, словно в сказке,

Царство шоколада и конфет,

До него ж, голодного бродяжки,

Никому на свете дела нет.

Слезы на ресницах мальчугана,

Он живет на улице один,

Если бы была живая мама,

Вместе с ним пошла бы в магазин.

Широко вдруг двери распахнулись,

Вышла тут счастливая семья,

Дети свой пакетик развернули,

И конфета выпала одна.

Малыша глазенки заблестели,

И поверить в чудо он не мог,

Только яркий фантик карамели,

Увидал и маленький щенок…

Припев.

Хоть и мал годами был мальчишка,

Но душой всех взрослых был добрей,

Знал, как тяжело быть всюду лишним,

И среди собак, и средь людей.

Под дождем холодным, моросящим,

В отблеске витринных ярких ламп,

Человечий сын и сын собачий

Ту конфету ели пополам…

Припев.

Snoep.

(muziek door V. Petliura, tekst door I. Tanch)

Vitrines worden weerspiegeld in de plassen,

Gloeilampen schijnen als lolly's

Kopen in een modewinkel

Vaders snoep voor goed gevoede kinderen,

Op de veranda achter de deur, helemaal nat,

Een kleine jongen van een jaar of vijf verstopt zich,

Helaas kijkt hij uit de ramen,

Hij durft gewoon niet naar binnen.

Refrein:

En van binnen straalt het als in een sprookje,

Koninkrijk van chocolade en snoep,

Voor hem, een hongerige zwerver,

Niemand in de wereld geeft er om.

Tranen op de wimpers van de jongen,

Hij woont alleen op straat

Als er een levende moeder was,

Ik zou met hem naar de winkel gaan.

Plots gingen de deuren wijd open,

Een gelukkig gezin kwam hier uit

De kinderen pakten hun tas uit,

En er viel een snoepje uit.

De ogen van de baby fonkelden

En hij kon niet geloven in een wonder,

Alleen een helder omhulsel van karamel,

Ik zag ook een kleine puppy...

Refrein.

Hoewel de jongen jarenlang klein was,

Maar de ziel van alle volwassenen was vriendelijker,

Ik wist hoe moeilijk het is om overal overbodig te zijn,

Zowel tussen honden als tussen mensen.

Onder de koude, druilerige regen,

In de weerkaatsing van heldere displaylampen,

De zoon van de mens en de zoon van een hond

Ze aten dat snoep doormidden...

Refrein.