No Cierres Las Valijas - Victor Heredia

Aguarda aún, no cierres las valijas,

mira que presiento cosas que no sentí nunca,

y nunca dije, amor.

Cómo puede ser que estemos así,

tú buscando un modo de vivir,

yo de morir.

Porque si te vas, todo lo demás,

muere para mí.

Ahora llora, si quieres llorar,

pero escúchame que esta tempestad

no nos puede hacer olvidar que tú y yo,

fuimos haciendo cada amanecer nuevos poemas.

Y pena a pena, risa a risa,

dejamos en la brisa flores de papel.

Y por esta vez,

perdóname…

Aguarda aún, no cierres las valijas,

Mira que presiento cosas que no sentí nunca,

Y nunca dije, amor.

Cómo puede ser que estemos así,

tú buscando un modo de vivir,

yo de morir,

Pero si te vas, todo lo demás

muere para mí.

Y por esta vez,

perdóname…

Wacht nog, sluit de zakken niet,

kijk, ik voel dingen die ik nooit heb gevoeld,

en ik heb nooit gezegd, liefje.

Hoe kan het dat we zo zijn?

je zoekt een manier om te leven,

ik om te sterven.

Want als je weggaat, al het andere,

ga dood voor me

Huil nu, als je wilt huilen,

maar luister naar me dat deze storm

kan ons niet doen vergeten dat jij en ik,

We maakten elke ochtend nieuwe gedichten.

En van verdriet tot verdriet, van lachen tot lachen,

we laten papieren bloemen in de wind.

En voor deze keer

Neem me niet kwalijk…

Wacht nog, sluit de zakken niet,

Kijk, ik voel dingen die ik nooit heb gevoeld,

En ik heb nooit gezegd, liefje.

Hoe kan het dat we zo zijn?

je zoekt een manier om te leven,

ik om te sterven,

Maar als je gaat, al het andere

ga dood voor me

En voor deze keer

Neem me niet kwalijk…