Cuerpo De Mujer - Victor Heredia

Cuerpo de mujer, blancas colinas, muslos blancos

Te pareces al mundo en tu actitud de entrega

Mi cuerpo de labriego salvaje te socava

Y hace saltar el hijo del fondo de la tierra

Fui sólo como un túnel.

De mí huían los pájaros

Y en mi la noche entraba su invasión poderosa

Para sobrevivirme te forjé como un arma

Como una flecha en mi arco, como una piedra en mi honda.

Pero cae la hora de la venganza y te amo

Cuerpo de piel, de musgo, de leche ávida y firme

¡Ah los vasos del pecho!

¡Ah los ojos de ausencia!

¡Ah las rosas del pubis¡ ¡Ah tu voz lenta y triste!

Cuerpo de mujer mía, persistiré en tu gracia

¡Mi sed, mi ansia sin límite, mi camino indeciso!

Oscuros cauces donde la sed eterna sigue

Y la fatiga sigue, y el dolor infinito

Vrouwenlichaam, witte heuvels, witte dijen

Je lijkt op de wereld in je houding van overgave

Mijn wilde boerenlichaam ondermijnt je

En laat de zoon van de bodem van de aarde springen

Ik ging als een tunnel.

De vogels vluchtten voor mij

En in mij ging de nacht zijn krachtige invasie in

Om mij te overleven heb ik je gesmeed als een wapen

Als een pijl in mijn boog, als een steen in mijn slinger.

Maar het uur van wraak valt en ik hou van je

Lichaam van huid, van mos, van vurige en stevige melk

Ah de vaten van de borst!

Ah de ogen van afwezigheid!

Ach, de rozen van het schaambeen, ach je langzame en droevige stem!

Lichaam van mijn vrouw, ik zal volharden in uw genade

Mijn dorst, mijn grenzeloze verlangen, mijn besluiteloze pad!

Donkere kanalen waar eeuwige dorst volgt

En de vermoeidheid gaat door, en de oneindige pijn