Dulce Daniela - Victor Heredia

Ella decide cuando es de día

Ella maneja el sol

Anda pintando toda la casa

Con trozos de crayon

Rojo a los muros, verde al oscuro

Sillón del comedor

Y un póquitito de azul celeste

Aquí en mi corazón

El amarillo tiñe los vidrios

Y ella no entiende bien

Como es que pierde sus hojas verdes

El paraíso aquel.

Píntame un árbol que no envejezca

Pinta en mi habitación

Un árbol verde con hojas frescas

Pinta con tu crayon;

Que necesito, dulce Daniela

Alguien que pinte aquí

Un muro nuevo, píntalo nena

Pinta dentro de mí

Que necesito dulce Daniela

Alguien que pinte aquí

Un mundo nuevo, píntalo nena

Pinta dentro de mí

Zij bepaalt wanneer het dag is

ze rijdt de zon

Hij schildert het hele huis

Met stukjes krijt

Rood voor de muren, groen voor het donker

eetkamerstoel

En een beetje hemelsblauw

hier in mijn hart

De gele tint van de bril

En ze begrijpt het niet helemaal

Hoe verliest het zijn groene bladeren?

Dat paradijs.

Schilder me een boom die niet oud wordt

verf in mijn kamer

Een groene boom met verse bladeren

Verf met je krijt;

Wat heb ik nodig, lieve Daniela

iemand hier schilderen

Een nieuwe muur, verf hem schat

verf in mij

Wat heb ik nodig lieve Daniela

iemand hier schilderen

Een nieuwe wereld, verf het schat

verf in mij