Manifiesto - Victor Heredia

Yo no canto por cantar

Ni por tener buena voz

Canto porque la guitarra

Tiene sentido y razón

Tiene corazón de tierra

Y alas de palomita

Es como el agua bendita

Santigua glorias y penas

Aquí se encajó mi canto

Como dijera Violeta

Guitarra trabajadora

Con olor a primavera

Que no es guitarra de ricos

Ni cosa que se parezca

Mi canto es de los andamios

Para alcanzar las estrellas

Que el canto tiene sentido

Cuando palpita en las venas

Del que morirá cantando

Las verdades verdaderas

No las lisonjas fugaces

Ni las famas extranjeras

Sino el canto de una lonja

Hasta el fondo de la tierra

Ahí donde llega todo

Y donde todo comienza

Canto que ha sido valiente

Siempre será canción nueva

Ik zing niet om te zingen

Zelfs niet voor het hebben van een goede stem

Ik zing omdat de gitaar

Het is logisch en reden

Hij heeft een hart van aarde

En popcornvleugels

Het is als heilig water

Heilige heerlijkheden en verdriet

Hier was mijn lied ingesloten

Zoals Violet zei

hardwerkende gitaar

Met de geur van de lente

Dat is niet de gitaar van de rijken

of iets dat er op lijkt

Mijn liedje is van de steiger

om naar de sterren te reiken

Dat het liedje logisch is

Wanneer het in de aderen klopt

Waarvan hij zingend zal sterven

de ware waarheden

Niet de vluchtige vleierij

noch buitenlandse roem

Maar het lied van een vismarkt

Naar de bodem van de aarde

waar het allemaal komt

en waar het allemaal begint

Ik zing dat je dapper bent geweest

Het zal altijd een nieuw lied zijn