Sin Familia - Victor Heredia, Victor Manuel, Ana Belén

Lo pueden ver dormir

Detrás de la estación

Sus diez veranos tiemblan

Cuando el frío escarcha

Amor y compasión

Recuerda con amor

Un viejo prendedor

Con piedras de colores

Y el el fondo del recuerdo

Una canción

Creo que toda su infancia

Fue un barco sin sol

Que cada momento que sobrevivió

Fue aferrado a ese amor maternal…

Si le preguntan en dónde nació

Dónde sus padres le dieron amor

La nostalgia de la humanidad

En sus ojos se despertará

De niño supe amar

El álbum familiar

Mi padre sonreía en una playa

Con su caña de pescar…

Le puedo prestar diez

Le puedo prestar cien

Pero ninguna foto de las mías

Se parece a su niñez

Pero ninguna foto de la mías se parece

Levemente a su niñez

Los veo pidiendo limosna en cualquier parte del mundo

Durmiendo en las calles

Y las estaciones de trenes

Son los niños de una sociedad que se olvida de sí misma

Quitándoles la posibilidad de tener una familia y el afecto y apoyo que

necesitan

Me lastima esa soledad a la que los hemos condenado

Ze kunnen hem zien slapen

achter het station

Zijn tien zomers trillen

Wanneer de koude vorst

liefde en mededogen

gedenk met liefde

een oude speld

met gekleurde stenen

En de onderkant van het geheugen

Een lied

Ik denk dat zijn hele jeugd

Het was een schip zonder zon

Dat elk moment dat overleefde

Hij klampte zich vast aan die moederliefde...

Als ze je vragen waar je geboren bent

waar zijn ouders hem liefde gaven

De nostalgie van de mensheid

In je ogen zal wakker worden

Als kind wist ik hoe ik moest liefhebben

het familiealbum

Mijn vader lachte op een strand

Met zijn hengel…

Ik kan je tien lenen

Ik kan je honderd lenen

Maar geen foto van mij

Het lijkt op je kindertijd

Maar geen enkele foto van mij ziet eruit als

een beetje naar zijn kindertijd

Ik zie ze bedelen in elk deel van de wereld

slapen op straat

en de treinstations

Zij zijn de kinderen van een samenleving die zichzelf vergeet

Het wegnemen van de mogelijkheid om een ​​gezin te hebben en de genegenheid en steun die

Zij hebben nodig

Het doet me pijn die eenzaamheid waartoe we ze hebben veroordeeld