Mi Amor De Enamorado - Victor Heredia

Creo que nunca vi una tarde así,

desmoronándose el otoño y como una gran colmena el mundo,

bajo la lluvia esfumándose.

Y entre las sombras yo otra sombra,

como un loco que aún espera.

Con tu mano entre mis manos,

mientras dices que es en vano.

Que este amor ya no es amor.

Tú que siempre has dado amor,

no tornes en dolor mi amor de enamorado.

Tú que siempre has sido fiel,

remanso de mi piel, mi amor de enamorado.

Mira la gente bajo el cielo gris,

islas pequeñas tan lejos de mí.

Créeme es cierto que te quiero,

dulce razón de mis deseos.

Regresa a mí con tus anhelos,

tus caricias y tus miedos.

Deja que te abrigue un poco,

ya no llores más y vuelve,

que hace tanto frío y llueve.

Tú que siempre me has dado amor,

no tornes en dolor mi amor de enamorado.

Tú que siempre has sido fiel,

Remanso de mi piel, amor de enamorado.

Ik denk dat ik nog nooit zo'n middag heb gezien,

afbrokkelende herfst en als een grote bijenkorf de wereld,

onder de vallende regen.

En tussen de schaduwen ik een andere schaduw,

als een gek die nog steeds wacht.

Met jouw hand in mijn handen,

terwijl je zegt dat het tevergeefs is.

Dat deze liefde geen liefde meer is.

Jij die altijd liefde hebt gegeven,

Verander mijn liefde voor een minnaar niet in pijn.

Jij die altijd trouw bent geweest,

opstuwing van mijn huid, de liefde van mijn minnaar.

Kijk naar de mensen onder de grijze lucht,

kleine eilanden zo ver van mij vandaan.

Geloof me het is waar dat ik van je hou,

zoete reden voor mijn verlangens.

Kom bij mij terug met je wensen,

je liefkozingen en je angsten.

Laat me je een beetje opwarmen,

huil niet meer en kom terug,

het is zo koud en het regent.

Jij die me altijd liefde hebt gegeven,

Verander mijn liefde voor een minnaar niet in pijn.

Jij die altijd trouw bent geweest,

Haven van mijn huid, liefde van een minnaar.