Solitaires - Thomas Dutronc, Marie Modiano

C’est quelque chose d’un peu trop lourd

Pour nos cœurs de solitaires

À l’abri des regards

À l’abri des lumières

Le jour, derrière les persiennes

Lève le voile sur ton sourire

Tes yeux se ferment et je m’en vais

Nos ombres vont s'évanouir

C’est quelque chose d’un peu trop lourd

Pour nos cœurs de solitaires

À l’abri des regards

À l’abri des lumières

Le printemps sort d’un long sommeil

On se regarde du bout des lèvres

Derrière les lunettes de soleil

Où l’autre se voit dans elles

C’est quelque chose d’un peu trop sourd

À nos cœurs de solitaires

Ils ne s'écoutent pas

Mais ils s’entendent si bien

C’est quelque chose d’un peu trop lourd

Pour nos cœurs de solitaires

À l’abri des regards

À l’abri des lumières

Het is iets te zwaar

Voor onze eenzame harten

Achter gesloten deuren

Weg van de lichten

Overdag, achter de luiken

Til de sluier over je glimlach op

Je ogen sluiten en ik vertrek

Onze schaduwen zullen vervagen

Het is iets te zwaar

Voor onze eenzame harten

Achter gesloten deuren

Weg van de lichten

De lente komt uit een lange slaap

We kijken naar elkaars lippen

Achter de zonnebril

Waar de ander zichzelf in hen ziet

Het is iets te doof

Naar onze eenzame harten

Ze luisteren niet naar elkaar

Maar ze kunnen het zo goed met elkaar vinden

Het is iets te zwaar

Voor onze eenzame harten

Achter gesloten deuren

Weg van de lichten