Les frites bordel - Thomas Dutronc

(Chère Mamie, cette petite carte de Vendée

Où nous sommes pour quelques jours contribue

À ce que nous passions d’agréables moments…)

Oui, vous vous rappelez ces cartes postales

Quand on était p’tit, il fallait toujours se forcer à les écrire

Et y avait… Voilà, fallait écrire à notre tante, notre grande-tante

Notre grand-oncle et puis, bah

Ça nous barbait, alors nos parents

Ils écrivaient la carte et puis on signait en bas

Puis maintenant, le temps a passé

Quand on ouvre notre boîte aux lettres

C’est nous qui aimerions bien recevoir plus de cartes postales

Je me rappelle de mon grand-père à la fin de sa vie

Il avait quatre vingt six ans

Sa femme était morte

Il rentrait tout seul, il avait du mal à pousser la porte

Elle était assez lourde

Puis il ouvrait’sa boîte, et dedans y avait

Des conneries de serrureries

Toujours des prospectus, des machins, puis

J' me suis dis «putain, je… je lui écrivais pas assez de cartes»

J’aurais voulu lui écrire plein de cartes

Et voilà, et l' temps passe, bordel !

Le temps passe toujours trop vite, hélas

Nos amis, souvent, les plus chers, les meilleurs, sont partis

Sont loin, sont malades, sont morts

Parfois, dans la nuit, on n' sait plus très bien qui on est

On n' sait plus où l’on va

Parfois l’angoisse nous prend le cœur

Parfois la personne qui dort à côté de nous est un étranger

Alors, moi je sors…

Et je m’commande un steak frites

Un bon gros steak, avec des frites !

Bordel !

Y en a marre de c’poisson grillé

De ces haricots verts

A mort le haricot !

Vive la choucroute !

Un bon gros morceau de viande et des pommes de terre bien grasses

La révolution du saucisson est en marche !

Venez avec moi

Vous rouler dans la paëlla

Vous vautrer dans le couscous !

Mes amis,

Aux ordures et à la poubelle ces Oméga 3

On veut des graisses saturées !

Ras le cul de ce régime !

Prenez des tubercules, des pommes de terre

Vous savez, ces tubercules

Coupez-les en fines lamelles

Plongez-les dans l’huile bouillante, salez-les

Et vous aurez des frites

Ni dieu, ni maître

Mais des frites !

Bordel !

(Lieve oma, deze kleine kaart van Vendée

Waar we een paar dagen zijn helpt

Mogen we een leuke tijd hebben...)

Ja, je herinnert je die ansichtkaarten nog

Toen we klein waren, moesten we onszelf altijd dwingen om ze te schrijven

En er was... Nou, moest schrijven aan onze tante, onze oudtante

Onze oudoom en dan, nou

Het stoorde ons, dus onze ouders

Ze zouden de kaart schrijven en dan zouden we onderaan tekenen

Dan is nu de tijd verstreken

Als we onze mailbox openen

Wij zijn degenen die graag meer ansichtkaarten zouden willen ontvangen

Ik herinner me mijn grootvader aan het einde van zijn leven

Hij was zesentachtig jaar oud

Zijn vrouw was dood

Hij liep alleen naar binnen, hij had moeite met het duwen van de deur

Ze was best zwaar

Toen opende hij zijn doos, en binnen was...

Bullshit slotenmakers

Altijd flyers, dingen, dan

Ik dacht "fuck, ik... ik schreef haar niet genoeg kaarten"

Ik had hem graag veel kaarten willen schrijven

Daar ga je, en de tijd vliegt, verdomme!

De tijd gaat altijd te snel, helaas

Onze vrienden, vaak de liefste, de beste, zijn weg

Zijn ver weg, zijn ziek, zijn dood

Soms weten we 's nachts niet meer wie we zijn

We weten niet meer waar we heen gaan

Soms neemt angst ons hart

Soms is de persoon die naast ons slaapt een vreemde

Dus ik ga naar buiten...

En ik bestel voor mezelf een biefstuk en friet

Een lekkere grote steak, met frietjes!

Troep !

Moe van deze gegrilde vis

Van die sperziebonen

Tot de dood van de boon!

Lang leve zuurkool!

Een groot stuk vlees en vette aardappelen

De worstrevolutie is aan de gang!

kom met mij mee

Je rolt in paella

Dompel je onder in couscous!

Mijn vrienden,

Prullenbak en gooi die Omega 3's weg

We willen verzadigd vet!

Fuck dit dieet!

Neem knollen, aardappelen

Je weet wel, die knollen

Snijd ze in dunne reepjes

Dompel ze in kokende olie, zout ze

En je krijgt friet

Noch God noch meester

Maar frietjes!

Troep !