Weiße Knöchel - Thees Uhlmann

Er macht seit 30 jahren bei Regen, Wind und Schnee

In Fußgängerzonen Wahlkampf für die SPD

Der Wind verfängt sich im Wahlkampfprogramm

Und der reichste Mann der Stadt sieht ihn mitleidig an

Der Irre der Stadt redet auf ihn ein

Und das wird für heute der Einzige sein

Später klappt er dann den roten Schirm

Zusammen verstaut Broschüren im Kofferraum

Und zieht von Dannen

Auf Kohle geboren und mit Schulden gelebt

Quält er sich im Stau über den Ruhrschnellweg

Dies ist seine Wiege und dies wird sein Grab

Am D&W Autocenter fährt er dann ab

Weiß sind die Knöchel auf seinen Händen

Rot ist der Backstein von den Häuserwändern

In der Reihenhaussiedlung am Rande der Stadt

Hat er Dinge gesehen, die kein Anderer gesehen hat

Grün ist das Blatt auf dem dunkelen Fluss

Und das Blatt wird schwimmen, weil das Blatt schwimmen muss

Wer nicht an Zufälle glaubt, hat das Glück nicht verdient

Sagt ein Genosse, der neben ihm am Tresen lehnt

Der Spielautomat singt sein einziges Lied

Das von der Lüge handelt, dass es Glück gibt

Er trinkt aus und zahlt und schlägt den Kragen nach oben

Wolken haben sich im Sturm vor den Mond geschoben

Es riecht nach Herbst, es ist Mitte August

Er denkt: «ich bin ein Land und das Leben ein Fluss»

In der Küche brennt noch Licht und eine Blume verwelkt

Auf der Fensterbank und er denkt: «Das Feld ist bestellt

Die wird Ernte wird hart, denn der Acker ist alt.»

Der Sommer ist zu Ende und der Herbst wird kalt

Er massiert die weißen Knöchel mit der anderen Hand

Sieht die alten Urlaubfotos kleben der Wand

Auf dem Küchentisch ein Zettel

Und die Wohnung ist leer

«Ich habe alles versucht, aber es geht nicht mehr»

Hij doet het al 30 jaar in regen, wind en sneeuw

Verkiezingscampagne voor de SPD in voetgangerszones

De wind waait in het programma van de verkiezingscampagne

En de rijkste man van de stad kijkt hem medelijdend aan

De gek van de stad praat met hem

En dat zal de enige zijn voor vandaag

Later vouwt hij de rode paraplu

Brochures samen opgeborgen in de kofferbak

En trekt van Dannen

Geboren op kolen en leefde in de schulden

Hij kwelt zichzelf in een file op de Ruhrschnellweg

Dit is zijn wieg en dit zal zijn graf zijn

Vervolgens verlaat het het D&W Autocenter

De knokkels op zijn handen zijn wit

De baksteen van de huismuren is rood

In de geschakelde woonwijk aan de rand van de stad

Heeft hij dingen gezien die niemand anders heeft gezien?

Groen is het blad aan de donkere rivier

En het blad zal drijven omdat het blad moet drijven

Als je niet in toeval gelooft, verdien je geen geluk

Zegt een kameraad die naast hem op de toonbank leunt

De gokautomaat zingt zijn enige lied

Dat gaat over de leugen dat geluk bestaat

Hij drinkt op en betaalt en steekt zijn kraag op

Wolken duwden zich voor de maan in de storm

Het ruikt naar herfst, het is half augustus

Hij denkt: «Ik ben een land en het leven is een rivier»

Het licht is nog aan in de keuken en een bloem is aan het verwelken

Op de vensterbank en denkt: «Het veld is gecultiveerd»

De oogst zal moeilijk zijn omdat het veld oud is."

De zomer is voorbij en de herfst wordt koud

Met de andere hand masseert hij de witte knokkels

Kijkt naar de oude vakantiefoto's die aan de muur plakken

Een briefje op de keukentafel

En het appartement is leeg

"Ik heb alles geprobeerd, maar het werkt niet meer"