You and I (On the Other Side of the World) - The Weather Station

It was always a marriage

From the moment that you stepped into my hallway

Shy as anyone I’d ever known

You choose what to believe in

In this flippant time, there’s no real reason not to

We wrote letters to each other

As though addressing the ocean that we stand before now

You in my old cardigan and I in your blue jeans

And the light turned golden on the distant headlands and the ocean

And you and I on the other side of the world

Love, it is no mystery, it never has been

No, not to me

I love because I see

But we never got better

We never got to talking

We never figured out the questions

We got good at walking

Walking the streets

When it was too hot to eat

Walking in step

We can’t help it

You remember in June

You showed up one day with a small leather suitcase

Swaying your walk and you stayed on with me

Late into the evening into all the years

That have passed on since then

With no certainty, no agreement

More intimate than I could imagine

But with space, I cannot fathom

Like a song with so much silence

Or just like you in your defiance

You say you never questioned anything

You say you knew from the beginning

I ask for your hand in it

Some infinite understanding

But I don’t know nothing of what I’m asking

I’ve no idea of what it will entail

I asked for your hand

Like it was too intimate to ask for your mind

Or to count on kindness

Like I count on your presence

Like I don’t count on nothing else

Oh, it was always a marriage

From the moment that you stepped into my hallway

Shy as anyone I’d ever known

Curious and alone

Het was altijd een huwelijk

Vanaf het moment dat je mijn gang binnenstapte

Verlegen als iedereen die ik ooit heb gekend

Jij kiest waar je in gelooft

In deze luchthartige tijd is er geen echte reden om dat niet te doen

We schreven brieven aan elkaar

Alsof we de oceaan aanspreken waar we nu voor staan

Jij in mijn oude vest en ik in je spijkerbroek

En het licht werd goudkleurig op de verre landtongen en de oceaan

En jij en ik aan de andere kant van de wereld

Liefde, het is geen mysterie, dat is het nooit geweest

Nee, niet tegen mij

Ik hou van omdat ik zie

Maar we zijn nooit beter geworden

We zijn nooit aan de praat geraakt

We hebben de vragen nooit begrepen

We zijn goed geworden in lopen

Op straat lopen

Toen het te warm was om te eten

In de pas lopen

We kunnen er niets aan doen

Weet je nog in juni

Je kwam op een dag opdagen met een kleine leren koffer

Zwaaiend met je wandeling en je bleef bij me

Laat in de avond tot in alle jaren

Die sindsdien zijn overgegaan

Zonder zekerheid, geen overeenkomst

Intiemer dan ik me kon voorstellen

Maar met ruimte kan ik het niet bevatten

Zoals een nummer met zoveel stilte

Of net als jij in je verzet

Je zegt dat je nooit iets in twijfel hebt getrokken?

Je zegt dat je het vanaf het begin wist

Ik vraag je hand erin

Een oneindig begrip

Maar ik weet niets van wat ik vraag

Ik heb geen idee wat het zal inhouden

Ik heb om je hand gevraagd

Alsof het te intiem was om om je geest te vragen

Of om op vriendelijkheid te rekenen

Alsof ik op je aanwezigheid reken

Alsof ik op niets anders reken

Oh, het was altijd een huwelijk

Vanaf het moment dat je mijn gang binnenstapte

Verlegen als iedereen die ik ooit heb gekend

Nieuwsgierig en alleen