Time - The Weather Station

I began to believe it was serious, you and me

Like the lines of the streets so straight in this whole city

I was scared, I dreamed of grey

How it would come into your hair

Someday your touch would change, you might look away

I thought time moved in with us too and it was only me and you

Everyday became it’s messenger, it’s frame

You don’t care, no it’s not your way you smile

You made a joke that I don’t know when to laugh

When to think, when to ask

«Is it all on the line

Or is it all in my mind?»

I said «This is love, we’ll go through all the stages»

You said «My love, this song — do you hear all the changes»

When it’s all on the line

When it’s all in my mind

There’s light, colours that come through

In the afternoon on the walls red lit of our quiet living room

Sometimes we brush past one another like brothers

Cool and casual with one another

Again I touch your hand for the first time of forever

The first line, the first letter

Ik begon te geloven dat het serieus was, jij en ik

Zoals de lijnen van de straten zo recht in deze hele stad

Ik was bang, ik droomde van grijs

Hoe het in je haar zou komen

Op een dag zou je aanraking veranderen, misschien kijk je weg

Ik dacht dat de tijd ook bij ons introk en dat het alleen jij en ik waren

Elke dag werd zijn boodschapper, zijn frame

Het kan je niet schelen, nee, het is niet jouw manier waarop je lacht

Je maakte een grap waarvan ik niet weet wanneer ik moet lachen

Wanneer te denken, wanneer te vragen?

«Staat het allemaal op de lijn

Of zit het allemaal tussen mijn oren?»

Ik zei: "Dit is liefde, we gaan door alle fasen"

Je zei: "Mijn liefde, dit nummer - hoor je alle veranderingen"

Als alles op het spel staat

Als het allemaal in mijn hoofd zit

Er is licht, kleuren die doorkomen

In de middag op de muren rood verlicht van onze stille woonkamer

Soms strijken we langs elkaar heen als broers

Cool en casual met elkaar

Nogmaals, ik raak je hand voor de eerste keer van altijd aan

De eerste regel, de eerste letter