Personal Eclipse - The Weather Station

I remember the dry grass of Nebraska, grey to distant blue

I stopped on hills like slumping shoulders;

car cooling, I took off my shoes

I drove out west with my sister — she talks more than I do

When she fell silent, still I’d miss her

The sound of the wind coming through

I remember the smoky cups of coffee at the continental divide

Mesas rose up there beside me.

I felt like I’d arrived

I walked on the streets of California in the wail of car alarms

Men would shout out to me passing, a stranger with crossed arms

I remember the subtlety of canyons, black by the roadside

A cut in the rocks as I was passing, just a glimpse as you go by

If there’s something you always are choosing — you may not recognise

If there’s something you always are loosing — something disguised

Lately I find myself lonely — I wouldn’t have called it that before

I always took it as a comfort — what all the distance was for

If you can’t leave clean as a statement — so true that you almost wince

If you can’t leave, you get

Yourself taken — like a personal eclipse

Ik herinner me het droge gras van Nebraska, grijs tot ver blauw

Ik stopte op heuvels als hangende schouders;

autokoeling, ik deed mijn schoenen uit

Ik ben met mijn zus naar het westen gereden - ze praat meer dan ik

Toen ze zweeg, zou ik haar toch missen

Het geluid van de wind die doorkomt

Ik herinner me de rokerige kopjes koffie bij de continentale kloof

Mesas stond naast me op.

Ik had het gevoel alsof ik was aangekomen

Ik liep door de straten van Californië in het gejammer van auto-alarmen

Mannen zouden naar me schreeuwen als ik voorbijging, een vreemdeling met gekruiste armen

Ik herinner me de subtiliteit van canyons, zwart langs de kant van de weg

Een snee in de rotsen terwijl ik passeerde, slechts een glimp als je voorbijgaat

Als er iets is dat je altijd kiest, herken je het misschien niet

Als er iets is dat je altijd verliest, iets vermomd

De laatste tijd vind ik mezelf eenzaam - ik zou het niet eerder zo hebben genoemd

Ik heb het altijd als een troost opgevat - waar die afstand voor was

Als je niet schoon kunt achterlaten als een statement - zo waar dat je bijna ineenkrimpt

Als je niet weg kunt, krijg je

Jezelf genomen, zoals een persoonlijke zonsverduistering