64 - The Marquis de Tren, Bonnie "Prince" Billy

On the slope of the creek I ask her «Where are you going, hiding your

flashlight with your coat?

My house is all dark and lonesome, lend me that light.»

She raised her dark eyes for a moment and looked at my fave through the dusk

«I've come to the creek» she said

«to shine my flashlight on the animals in the water when it gets dark.»

It got darker and I asked again if she would bring her light to my house

'cause there were no animals in the water

There was nothing living, moving

She said «I'm gonna shine it on the sky, it will reach a star.»

I watched her shine the light uselessly into the sky

And in the moonless gloom of midnight

I asked her why she held the light still, close to her chest

«My house is all dark and lonesome, lend me your light.»

«I need it to walk home with» she said

«I can’t see in the dark, like a cat»

And I watched get lost among the trees and into the lights of the houses

Op de helling van de kreek vraag ik haar: "Waar ga je heen, verstop je"

zaklamp bij je jas?

Mijn huis is helemaal donker en eenzaam, leen me dat licht.»

Ze sloeg haar donkere ogen even op en keek door de schemering naar mijn favoriet

«Ik ben bij de kreek gekomen», zei ze

"om mijn zaklamp op de dieren in het water te laten schijnen als het donker wordt."

Het werd donkerder en ik vroeg opnieuw of ze haar licht naar mijn huis wilde brengen

want er waren geen dieren in het water

Er was niets levend, bewegend

Ze zei: "Ik ga ermee schijnen aan de hemel, het zal een ster worden."

Ik zag haar het licht nutteloos in de lucht schijnen

En in de maanloze duisternis van middernacht

Ik vroeg haar waarom ze het licht stil hield, dicht bij haar borst

"Mijn huis is helemaal donker en eenzaam, leen me je licht."

"Ik heb het nodig om mee naar huis te lopen", zei ze

"Ik kan niet zien in het donker, zoals een kat"

En ik zag verdwalen tussen de bomen en in de lichten van de huizen