The Funeral - The Gloom In The Corner

Her mother holds her father

While she weeps on his shoulder

Their daughters brought down the isle

But this isn’t her wedding day

The coffins on the alter

And the incense burns my eyes

The priest starts by saying

«God, why take this life away?»

At this point her mother

Breaks down in sorrow

She calls me a monster

And tears stream down

Her face (her face)

What am I to say?

My eyes fill too

But not of tears, but of hatred

Self loathing, foreboding

I feel their eyes stare upon me

And I turn, to face them

The dead eyed population

Staring me down

Wishing it was me they were putting in the ground

So I unfold the paper

I can’t take the pain much longer…

«I can’t put words to paper

On the pain we all feel

But I know as you all stare at me

That I’m the one to blame

So condone me, disown me

Bring me down to my knees

I deserve it all anyway»

My voice starts to break

As tears stream down my face

It’s not over, but it’s over

I can’t take this heartbreak

Anymore

So we filed out and the music played

Her coffin wearing bouquets

Her mother’s crying, we were crying

The weather reflected our pain

We all drove down to the hole where we will put her

Six feet down, but raising up from me

I stood alone in the pouring rain

As the days go by

I find it harder to get up

I’m asphyxiated by your presence

Like a shadow over my shoulder

But truth is, I don’t care

I’d rather feel something there

Than never feel you here at all

I wish I got to hold you close

One last time

And not let go

Not travel to the great divine

Because I knew that would be my last goodbye

I won’t see you on the other side

I stood alone in the pouring rain

Shrouded by my shame

I can’t even hold on to what I love

Without it slipping away

I tore my own heart out

And threw it in her grave

I guess I never needed it

Standing alone in the pouring rain

Haar moeder houdt haar vader vast

Terwijl ze op zijn schouder huilt

Hun dochters brachten het eiland naar beneden

Maar dit is niet haar trouwdag

De doodskisten op het altaar

En de wierook brandt in mijn ogen

De priester begint met te zeggen:

"God, waarom zou je dit leven wegnemen?"

Op dit moment haar moeder

Gaat kapot van verdriet

Ze noemt me een monster

En tranen stromen naar beneden

Haar gezicht (haar gezicht)

Wat moet ik zeggen?

Mijn ogen vullen zich ook

Maar niet van tranen, maar van haat

Zelfhaat, onheilspellend

Ik voel hun ogen op me staren

En ik draai me om, om ze onder ogen te zien

De dode ogen bevolking

Me naar beneden staren

Ik wou dat ik het was die ze in de grond stopten

Dus vouw ik het papier open

Ik kan de pijn niet veel langer aan...

"Ik kan geen woorden op papier zetten"

Over de pijn die we allemaal voelen

Maar ik weet dat jullie allemaal naar me staren

Dat ik de schuldige ben

Dus vergeef me, verloochen me

Breng me op mijn knieën

Ik verdien het toch allemaal»

Mijn stem begint te breken

Terwijl de tranen over mijn wangen stromen

Het is niet voorbij, maar het is voorbij

Ik kan dit liefdesverdriet niet aan

meer

Dus we schreven ons in en de muziek speelde

Haar kist met boeketten

Haar moeder huilde, wij huilden

Het weer weerspiegelde onze pijn

We zijn allemaal naar het gat gereden waar we haar zullen neerzetten

Zes voet naar beneden, maar omhoog van mij

Ik stond alleen in de stromende regen

Naarmate de dagen verstrijken

Ik vind het moeilijker om op te staan

Ik ben verstikt door je aanwezigheid

Als een schaduw over mijn schouder

Maar de waarheid is dat het me niet kan schelen

Ik zou daar liever iets voelen

Dan voel je je hier helemaal niet meer

Ik wou dat ik je dicht tegen me aan kon houden

Een laatste keer

En niet laten gaan

Niet reizen naar het grote goddelijke

Omdat ik wist dat dit mijn laatste afscheid zou zijn

Ik zie je niet aan de andere kant

Ik stond alleen in de stromende regen

Gehuld in mijn schande

Ik kan niet eens vasthouden aan waar ik van hou

Zonder dat het wegglijdt

Ik scheurde mijn eigen hart eruit

En gooide het in haar graf

Ik denk dat ik het nooit nodig had

Alleen staan ​​in de stromende regen