Твой дом - Татьяна Зыкина

временем стёртые,

но я по дому вижу везде меловые контуры

весь пол в очертаниях белых

я знаю, давно закрыто дело…

чужое присутствие

как призрак, вцепилось в стены.

пойми, я год уже сплю с тобой

в чужой для меня постели

я чую контур чужого тела

пусть даже давно закрыто дело

скажи ему, пусть уходит

всё, что было здесь брошено

сосут из меня свободу

тени твоего прошлого

хорошо бы, плохого

хуже, если хорошего

снова лезу на стены я из солнечного сплетения

выбирается на поверхность

ревность

снова лезу на стены я из солнечного сплетения

чёрной кляксой по белым прелестям

ревность

мой первый день здесь:

vervaagd door de tijd,

maar overal in huis zie ik krijtlijnen

de hele vloer in de contouren van wit

Ik weet dat de zaak al lang gesloten is...

buitenaardse aanwezigheid

als een geest, klampte zich vast aan de muren.

begrijp je, ik slaap al een jaar met je

in andermans bed voor mij

Ik voel de contouren van het lichaam van iemand anders

zelfs als de zaak is gesloten

zeg hem om te vertrekken

alles wat hier is gegooid

zuig de vrijheid uit me

schaduwen van je verleden

goed slecht

erger als het goed is

Ik beklim de muren weer, ik kom uit de solar plexus

komt aan de oppervlakte

jaloezie

Ik beklim de muren weer, ik kom uit de solar plexus

zwarte vlek op witte bedels

jaloezie

mijn eerste dag hier: