Незачем - Татьяна Зыкина

Пробоиной в твоём бюджете я была, повязкой на глазах

Я ныла о своём, я кровь твою пила, но ты же только за.

Отпускать по адресам, доверять,

Ведь я же «да"сказала, «да"сказала, «да"сказала, на всё сказала

Но, мне не дано, всё предано.

На веретено себя наматывать,

Я сколько могла себя держала-жала,

Но мне не дано и нечего спасать,

Себя задушить руками, руками.

На дно оседать с тобою не дано

И там открывать такие дали-дали,

Не дали ни шанса Боги всё-равно, всё-равно!

Ха!

Я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю.

И вверх по позвонкам

Восстанет ртуть, мне жарко тут кипящий фаренгейт.

Ха!

Я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю,

Я, я улетаю-улетаю.

Я налегке и на совести,

Я не хочу нести все блести моих прости,

Без вести пропали в одеяле, я теряла ощущение реальности.

Да, я на всё сказала тогда,

Нервы не терзала правдой,

Нежность умножала на два,

Эти поцелуи, и на полную луну

Я превращалась в одуревшую, дешёвую, чужую,

Я в платьице сиреневом так врала уверенно,

Я вне подозрения, я — я же сука верная

И жена примерная, я и люблю безмерно я тебя.

Не тебя я не знала, я не знала,

Истребляла себя по подъездам,

Погружала в эту грязь,

В эту грязь, наблюдала чем я стала,

И куда меня свела моя природа-да-да-да.

Ни тебе я сказала, я сказала,

Заполняя пробел на колени я вставала,

Забивала себе я горячее местечко,

В аду бояться нечего,

Я — ведьма бессердечная.

Ik was een gat in je budget, een blinddoek

Ik zeurde over de mijne, ik dronk je bloed, maar je bent er helemaal voor.

Vrijgeven aan adressen, vertrouwen,

Per slot van rekening zei ik "ja" zei, "ja" ik zei, "ja" ik zei, ik zei alles

Maar het is mij niet gegeven, alles is verraden.

Wind jezelf op een spindel,

Ik hield mezelf zo lang als ik kon, steken,

Maar ik ben niet gegeven en er valt niets te redden,

Wurg jezelf met je handen, met je handen.

Het is niet toegestaan ​​om met jou naar de bodem te zinken

En daar om zulke afstanden te openen,

De goden gaven sowieso geen kans!

Ha!

Ik vlieg weg, ik vlieg weg

Ik, ik vlieg weg, ik vlieg weg

Ik, ik vlieg weg, ik vlieg weg

Ik, ik vlieg weg, ik vlieg weg.

En de wervels omhoog

Mercurius zal stijgen, ik ben heet hier, kokende Fahrenheit.

Ha!

Ik vlieg weg, ik vlieg weg

Ik, ik vlieg weg, ik vlieg weg

Ik, ik vlieg weg, ik vlieg weg

Ik, ik vlieg weg, ik vlieg weg.

Ik ben licht en op mijn geweten,

Ik wil niet alle pracht van mijn vergiffenis dragen,

Vermist in een deken, verloor ik mijn gevoel voor realiteit.

Ja, ik heb toen alles gezegd,

Ik kwelde mijn zenuwen niet met de waarheid,

Tederheid vermenigvuldigd met twee,

Deze kussen, en op de volle maan

Ik veranderde in een domme, goedkope, alien,

Ik loog zo zelfverzekerd in een lila jurk,

Ik ben buiten verdenking, ik ben - ik ben een trouwe teef

En een voorbeeldige vrouw, ik hou enorm veel van je.

Ik kende je niet, ik wist het niet

Ik roeide mezelf uit langs de portieken,

Ik stortte me in deze modder,

In dit vuil keek ik naar wat ik werd,

En waar mijn natuur mij-ja-ja-ja heeft gebracht.

Ik heb het je niet verteld, ik zei

Ik vulde het gat op mijn knieën, ik stond op,

Ik scoorde mezelf een hotspot,

Er is niets te vrezen in de hel

Ik ben een harteloze heks.