Я хочу стать частью этой осени (Маяковский) - Татьяна Зыкина

кто-то ещё рисует

яркими красками:

знает любовь неземную

и ненависть страстную,

кто-то кричит в испуге,

плачет от радости,

но я дальтоник в кубе

— мне всё без разницы.

я хочу

стать частью этой осени,

забраться в свой овраг.

или стоять, как Маяковский,

на шумном перекрёстке,

для всех ветров распахивая бронзовый пиджак,

и перестать надеяться — но я не знаю, как.

в синем солёном море

хочешь плескаться ты.

белое и сухое

— море моей мечты.

как на воздушном шаре,

сбросив ненужный груз,

на пузырьке в бокале

радостно вверх несусь.

чтоб пару часов, как прежде,

в мире пожить цветном,

а после уснуть в одежде

мёртвым сном.

я хочу

стать частью этой осени,

забраться в свой овраг.

или стоять, как Маяковский,

на шумном перекрёстке,

для всех ветров распахивая бронзовый пиджак,

и перестать надеяться — но я не знаю, как.

я хочу

стать частью этой осени,

листом в её руке.

хочу остаться в ней навеки,

в гнезде на верхней ветке

глядеть в ночное небо через щели в скорлупе.

iemand anders tekent

felle kleuren:

kent onaardse liefde

en hartstochtelijke haat,

iemand schreeuwt van angst

huilen van vreugde

maar ik ben kleurenblind in kubus

- Het maakt mij niet uit.

ik wil

deel gaan uitmaken van dit najaar,

klim in je ravijn.

of sta als Majakovski,

op een lawaaierig kruispunt,

voor alle wind, het openen van een bronzen jas,

en stop met hopen - maar ik weet niet hoe.

in de blauwe zoute zee

je wilt spetteren.

wit en droog

— de zee van mijn dromen.

als in een ballon

het laten vallen van de onnodige last,

op een bubbel in een glas

vrolijk naar boven rennen.

zodat een paar uur, zoals voorheen,

om in kleur in de wereld te leven,

en dan in kleding in slaap vallen

dood slapen.

ik wil

deel gaan uitmaken van dit najaar,

klim in je ravijn.

of sta als Majakovski,

op een lawaaierig kruispunt,

voor alle wind, het openen van een bronzen jas,

en stop met hopen - maar ik weet niet hoe.

ik wil

deel gaan uitmaken van dit najaar,

blad in haar hand.

Ik wil er voor altijd in blijven

in een nest op de bovenste tak

kijk naar de nachtelijke hemel door scheuren in de schaal.