Без очков - Татьяна Зыкина

не вижу я без очков ни ручек, ни колпачков

ни петель и ни крючков

ни гаек и ни винтов

ни юбок и ни штанов

ни бабок, ни стариков

ни женщин, ни мужиков

ни девок, ни пацанов

но как надену — всё одно

всё одно гавно

всё равно

похвалялись наградами

улыбались, ведь рады мы тому, как жизнь проходит

безразличные к радугам моральные уроды

мы смешались с отходами

с отошедшими водами

с выболевшими блямбами

с не приросшими тканями

с не сумевшими Танями

станем мы общим месивом

будет весело

под носом туда сюда

шныряют дни и года

ракеты и поезда

станции и города

мобилы и провода

июли и холода

отказы и снова да и дохнут от голода

мои верблюды

им опять не хватило сил

донести что-то сочинять

им опять

не хватило раскрашенных миражей карандашиком

и дивных горизонтов

не догонят отставшие, им не хватило

мы в пустыне останемся, мы в пустыне состаримся

недописанным ворохом и оставшимся порохом

мы уходим заранее

стали мы общим месивом

было весело

Ik zie geen pennen of petten zonder bril

geen lussen en geen haken

geen moeren of schroeven

geen rokken en geen broeken

geen grootmoeders, geen oude mensen

noch vrouwen noch mannen

noch meisjes noch jongens

maar hoe ik het aandoe - het is allemaal hetzelfde

het is allemaal shit

maakt niet uit

pochte van onderscheidingen

glimlachte, omdat we blij zijn met hoe het leven gaat

morele freaks onverschillig voor regenbogen

we vermengden ons met afval

met terugtrekkend water

met zieke blaren

met niet-gegroeide weefsels

met mislukte Tanyas

we zullen een gewone puinhoop worden

het wordt leuk

hier en daar onder de neus

dartende dagen en jaren

raketten en treinen

stations en steden

mobiele telefoons en draden

Juli en koud

weigeringen en ja weer en sterf van de honger

mijn kamelen

ze misten weer kracht

iets schrijven om over te brengen

zij weer

niet genoeg gekleurde luchtspiegelingen met een potlood

en wonderlijke horizonten

de achterblijvers zullen niet inhalen, ze hadden niet genoeg

we zullen in de woestijn blijven, we zullen oud worden in de woestijn

onvoltooide hoop en overgebleven buskruit

we vertrekken vroeg

we zijn een gewone puinhoop geworden

het was leuk