Солдат - Татьяна Тишинская

Он вернулся с войны,

Белобрысый пацан,

Жизнь немало его потрепала,

Он вернулся в войны,

Но он всё ещё там —

Только жизнь начиналась сначала.

Он всё время молчал

И дымил по утрам,

И так редко теперь улыбался,

Он вернулся с войны,

Белобрысый пацан,

Ну, а кто-то навек там остался.

Он девчонке своей,

Что так верно ждала,

Подарил медальон свой солдатский,

И смотрел из окна,

Как калина цвела,

В Подмосковье на улице Братской.

Он в свои двадцать лет

Уже взрослый совсем,

Даже светлые кудри седеют,

Он в свои двадцать лет

Наглядеться успел,

Как в бою снег шершавый краснеет.

Он вернулся с войны,

Белобрысый пацан…

И дела, и заботы найдутся,

Он вернулся с войны,

Но он всё ещё там —

А друзья никогда не вернутся.

Hij keerde terug uit de oorlog

blonde jongen,

Het leven heeft hem erg door elkaar geschud.

Hij keerde terug naar de oorlogen

Maar hij is er nog

Het leven is net begonnen.

Hij was de hele tijd stil

En rookte in de ochtend,

En nu glimlachte hij zo zelden,

Hij keerde terug uit de oorlog

blonde jongen,

Nou, iemand bleef daar voor altijd.

Hij is zijn meisje,

Wat zo trouw gewacht

Hij gaf het medaillon van zijn soldaat,

En keek uit het raam

Hoe de viburnum bloeide

In de voorsteden van Moskou op Bratskaya-straat.

Hij is twintig jaar oud

Al behoorlijk volwassen

Zelfs lichte krullen worden grijs,

Hij is twintig jaar oud

het is me gelukt om te kijken

Net als in de strijd wordt de ruwe sneeuw rood.

Hij keerde terug uit de oorlog

Witharige jongen…

Er zullen dingen en zorgen zijn,

Hij keerde terug uit de oorlog

Maar hij is er nog

En vrienden komen nooit meer terug.